De originele Bad Lieutenant is een inktzwart drama over een drugs- en gokverslaafde politieman die, als hij de zaak moet onderzoeken van een bruut verkrachte non die de daders vergeven heeft, op zoek gaat naar verlossing en die op een weinig opwekkende manier vindt. Het is een hechte, vrij trage film, met maar een paar subplots en een constante, troosteloze sfeer.

Ik was dus totaal op het verkeerde been gezet, toen ik naar de bioscoop ging voor de nieuwe Bad Lieutenant, met Nicholas Cage in de hoofdrol, en een film te zien kreeg die bij vlagen op een Tarrantino-achtige wijze humor en geweld mengt. Er zijn nogal wat (onwaarschijnlijke) subplots en de toon is veel minder wanhopig. Cage acteert perfect binnen de sfeer van de film, maar bereikt niet de diepten waar Harvey Keitel als de eerste inspecteur naar zonk.

De inspecteur van Cage toont zich regelmatig van zijn goede kant, en heeft mensen die om hem geven, terwijl die van Keitel volstrekt eenzaam en gewetenloos is in zijn handelen. Zijn inspecteur is weliswaar miserabeler, maar mede daardoor ook consequenter. Voor mij blijft Keitel dan ook de echte bad lieutenant.