Vincere gaat over Ida Dalser, de minnares van Benito Mussolini, wier hysterische toewijding een risico wordt voor de Duce in wording, zodat hij haar laat opsluiten in een psychiatrische inrichting. Hun zoon brengt hij bij de nonnen onder. Daar kun je een mooie film van maken.

Dat is regisseur Marco Belocchio niet gelukt. Er wil maar geen lijn komen in de losse scènes, die doorsneden zijn met historische beelden. Naar mate hoofdrolspeelster Giovanna Mezzogiorno gekwelder in de camera kijkt, krijg je steeds meer sympathie voor Mussolini’s besluit haar te lozen. En dan moet je ook nog naar ellenlange, schaduwrijke seksscènes turen.

Kortom, Vincere is veel geschreeuw en weinig wol. Ik verliet de bioscoop vooral verbijsterd om de historische opnames van Mussolini’s toespraken, die alleen maar als potsierlijk te kenschetsen zijn. De hysterie had indertijd niet alleen Ida Dalser in de greep, maar het halve Italiaanse volk.