Watt, de fall-out

1652

Precies een week geleden ging ik naar de rechtbank voor de zitting over het faillissement van Watt. Dat werd vlot uitgesproken en diezelfde middag nog hadden we curator Robert van Moorsel over de vloer, een oude rot in het vak. Per 1 augustus is al het personeel ontslagen, het is alleen nog een kwestie van administratief afronden. De deur zit op slot. Alles wat we voor veel geld in het pand aangebracht hebben, wordt er voor een appel en een ei uit gesloopt.

Wat overblijft is een berg schulden. Gelukkig heeft het ons als bestuur weinig moeite gekost om de curator ervan te overtuigen dat we verantwoord gehandeld hebben. Tot een maand geleden was er immers een oplossing voor handen. Sterker nog, in principe is een groot deel van de schuld nog altijd gedekt door een gemeentelijke garantie.

Ondertussen besloot de gemeenteraad om de rekenkamer onderzoek te laten doen naar de ondergang van Watt. Terecht, want de gemeente heeft miljoenen over de balk gesmeten op een manier waar we zelf ook met verbazing naar hebben staan kijken. Als van dat geld het pand gekocht en deugdelijk verbouwd was, zou Rotterdam nu een florerend poppodium hebben.

Nu het te laat is, begint de beeldvorming ook te kantelen. Als je een tekort hebt, ben je toch meer de gebeten hond dan wanneer je failliet bent. Er stonden twee fraaie stukken in Volkskrant en NRC met een brede blik op de Rotterdamse popsector (helaas niet online). Ook mocht ik figureren in een reportage van TV Rijnmond, waar uitgebreid research voor gedaan was. Kijk vooral ook eens in het Dossier Watt van 3voor12.

Hartverwarmend is ook dat de Facebook-groep blijft groeien: 7775 leden inmiddels. Ik sta nu aan de zijlijn, maar het spook van Watt blijft zeker het komende half jaar nog wel even rondwaren in Rotterdam.