De camera staat bijna nooit stil in Fair Game, de film over de affaire Plame, waarbij de eerste regering Bush een onwelgevallige diplomaat strafte voor een kritisch artikel over de Tweede Golfoorlog door de identiteit van zijn vrouw als CIA-agent te lekken.
De film kiest onomwonden voor het perspectief van Joe Wilson en zijn vrouw Valerie Plame. Zij hebben officieel onderzoek gedaan naar massavernietigingswapens in Irak en zijn tot de conclusie gekomen dat die er niet zijn. Dat is informatie die de regering slecht uitkomt, want de oorlog moet er komen. Dus wordt alles in het werk gesteld om het echtpaar in een kwaad daglicht te stellen. De eenling tegen de macht – het is een bekend succesgegeven in Hollywood-thrillers.
En daar zit ook een beetje het manco van de film: het wil maar geen thriller worden, ondanks de snelle camerawisselingen en opzwepende muziek. Aan het gegeven ligt dat niet. De makers hebben simpelweg teveel in één film willen proppen, zodat er geen ruimte is om naar hoogtepunten toe te werken. Het resultaat is een aardige, maar vrij vlakke film, gedragen door uitstekend acteerwerk van Naomi Watts en Sean Penn, die er wel goed in slaagt verontwaardiging op te roepen over deze kwalijke episode in de Amerikaanse geschiedenis.
