Als kind heb ik ooit Moby Dick gelezen in stripvorm, maar daarvan herinnerde ik me alleen nog dat het over een walvis ging. Dus besloot ik om maar eens het origineel tot me te nemen. Sommigen zijn daar heel enthousiast over, het zou zelfs de beste engelstalige roman ooit zijn.

Ik had eerlijk gezegd moeite om erdoor te komen, vooral door de eindeloze encyclopedische passages, die de vaart uit het verhaal halen. Aan het eind is er weinig dat je als lezer niet weet over de negentiende-eeuwse walvisvangst. Ik ben er vrij zeker van dat de strip die allemaal had weggelaten.

Het boek kent twee hoogtepunten, wat mij betreft. Natuurlijk de slothoofdstukken, waarin Moby Dick dan eindelijk in beeld komt en de fatale strijd levert. En helemaal voorin de hilarische kennismaking tussen verteller Ishmael en harpoenier Queequeg. Maar lees dat vooral zelf na.