Kurt Vonnegut is zo’n auteur die lekker luchtig weg leest, maar die je toch aan het denken zet. Zijn meesterwerk is natuurlijk Slaughterhouse Five, een bizarre vertelling waar je smakelijk om kunt lachen, maar die ook een verwerking is van oorlogstrauma’s.
Een van de figuren uit Slaughterhouse Five, de mislukte science fiction schrijver Kilgore Trout, keert terug in Breakfast of Champions. Hij wordt uitgenodigd voor een lezing in een provinciestad, waar zijn ideeën de plaatselijke autodealer Dwayne Hoover, die toch al niet helemaal lekker was, aanzetten tot een explosie van zinloos geweld.
De reis van Kilgore Trout naar Midland City en de hallucinaties van Dwayne Hoover in de aanloop van hun ontmoeting vormen een vrij anarchistische vertelling, die de spanning echter goed opbouwt. Het slot, waarin Vonnegut ook nog eens zelf het verhaal binnen stiefelt, is een anticlimax. De diepere laag blijft flinterdun. Het lijkt erop dat Vonnegut hier zijn anarchistische hand toch wat overspeeld heeft.
Nou doe je Vonnegut toch geen recht door zijn literatuur af te doen als “lekker luchtig”. Vonnegut is een meester in de verteltrant waarbij de korte heldere zinnen meesterlijk worden neergezet. Het korte verhaal was voor de komst van de televisie een heel populair medium in de V.S. Daarmee heeft Vonnegut zijn eerste schreden op het schrijversvak gezet. Veel verhalen zijn later gebundeld heruitgegeven. Met zijn schrijfstijl bewijst Vonnegut ook dat literatuur niet gewichtig of bombastisch in taalgebruik hoeft te zijn. Zijn heldere schrijfstijl was ook leesbaar voor de “gewone man” of voor de “arbeider”, maar als je dat laatste tegenwoordig beweert wordt je direct voor socialist uitgemaakt 😉
Vonnegut was zeker geen anarchist, maar hij was zeker geschokt door het beleid van de Bush jr. regering, wat hem deed besluiten om op hoge leeftijd het boek met de titel “A Man without a Country” uit te brengen, terwijl hij zich als schrijver al uit het publieke leven had teruggetrokken.
Vonegut schreef 14 romans en talloze verhalenbundels en meer. ‘Breakfast of Champions’ mag dan misschien niet zijn beste roman zijn, al zijn werk was verbonden door ideeën, personages en gebeurtenissen. Met als belangrijkste boodschap: elke oorlog wordt gevoerd door kinderen (en stop daarmee). Vonnegut schreef zoals John Lennon de media manipuleerde: War is over if you want it!