De presentatie van het rekenkamerrapport over Watt Rotterdam gisteren, heeft tot de nodige persaandacht geleid. De meeste media kiezen voor een zo letterlijk mogelijke weergave van de formulering van de rekenkamer, wat erop wijst dat ze het moeilijk vinden een eigen analyse te maken.

Het ANP houdt het op “Poppodium WATT failliet door schuld en geluidsoverlast”. TV Rijnmond heeft een filmpje. De NRC (niet online) legt de schuld in de kop bij de gemeente neer, maar nuanceert dat in het artikel. Er was ook een dame van de Telegraaf op de persconferentie, maar op de site van die krant is niks te vinden.

Wat mij tijdens de persco opviel was dat niet alleen de wethouder, maar ook bijna alle fracties kwamen opdagen, sommigen zelfs met twee man. Die gingen natuurlijk druk aan de Twitter. Jos Verveen (D66) en Tunahan Kuzu (PvdA) waren zo sportief om hun eerste tweet te wijden aan het opgepoetste blazoen van de medewerkers van Watt. Arno Bonte (GroenLinks) mengde zich in de twiscussie met een oproep om zo spoedig mogelijk een nieuw poppodium te realiseren. Geblogd werd er ook, namelijk door de VVD en door de PvdA.

Watt Rotterdam, mijn analyse

Mijn analyse uit de politieke reacties is dat het merendeel van de partijen wel iets wil doen met aanbevelingen van de rekenkamer, maar niet een debat over de politieke verantwoordelijkheid voor het debacle aangaan. VVD, GroenLinks én PvdA hebben betrokken (ex-)wethouders, die alledrie op enig moment inschattingsfouten gemaakt hebben. CDA en CU interesseert het nauwelijks. Blijven alleen D66, SP en Leefbaar Rotterdam over. Maar goed, zoals ik gisteren al zei, de rehabilitatie heb ik binnen en verder ben ook ik vooral geïnteresseerd in het voorkomen van herhaling. Alleen denk ik dat een forse tik op de vingers doorgaans meer indruk maakt dan de mantel der liefde.