In Op weg naar Zoar schetst striptekenares Sela een zondag uit haar leven als streng gereformeerd meisje. Opstaan, naar de kerk, koffie drinken, nog een keer naar de kerk – allemaal weinig spannend, ware het niet dat Sela een vreemde droom gehad heeft.

Heel gereformeerd Nederland doet afstand van zijn wereldse bezittingen en gaat op weg naar Zoar (dat is in de bijbel de stad die anders dan Sodom en Gomorra gespaard blijft). Sela twijfelt, omdat ze haar oudere broer, die van het geloof is afgevallen, zal moeten achterlaten.

Sela tekent het verhaal in sobere zwarte tinten en met weinig woorden. De kunst van het weglaten drijft ze zo ver door dat veel mensen geen hoofden hebben, omdat ze aan hun pak ook wel als mens te herkennen zijn. De jonge Sela heeft vaak een paar krassen als hoofd, om haar verwarring uit te beelden. Al met al een mooi verhaal, met veel symbolische middelen uitgebeeld. Bijbelkennis is een pre.