Biutiful, maar nogal traag

1727

Biutiful gaat over een sjacheraar in Barcelona, die illegalen ‘aan het werk’ helpt, zijn kinderen probeert op te voeden en te beschermen tegen hun manisch depressieve moeder, en dan ook nog eens te horen krijgt dat hij prostaatkanker in een vergevorderd stadium heeft.

Kortom, de ellende stapelt zich op, maar Uxbal buffelt ambigu voort. Enerzijds buit hij zijn illegalen uit, maar in een poging een van hen uit handen van de politie te houden, belandt hij zelf in de cel. Hij heeft het beste met zijn kinderen voor, maar in de praktijk verwaarloost hij ze. En dan heeft hij ook nog een nevenactiviteit als medium dat met de doden spreekt en probeert hij in het reine te komen met zijn overleden vader.

Het is de verdienste van regisseur Alejandro González Iñárritu dat hij dit verhaal niet laat ontsporen. In aanleg is het een melodramatische draak, maar Iñárritu houdt het samen met hoofdrolspeler Javier Bardem strak in de hand. Een verhaal als dit moet je ook rustig brengen, maar zeker tegen het einde is Biutiful wel erg traag. Nog iets meer beheersing zou de film ten goede gekomen zijn.