Reves saaie avonden volgens Matena

Vijfentwintig jaar geleden ben ik ooit eens begonnen aan De Avonden van Gerard Reve. Na een paar pagina’s gaf ik het op. Niet om door te komen zo saai. Ik besloot het nogmaals te wagen, nu in de getekende versie van Dick Matena, met de complete tekst van de volksschrijver.

Het viel opnieuw niet mee, al haalde ik het einde nu wel. Een hoofdpersoon hoeft van mij niet sympathiek te zijn, maar slampampers als Frits van Egters (of Anna Karenina) werken ontzettend op mijn zenuwen. Er gebeurt in het hele boek niets en de humor is van het zuigende soort. Alsof je 350 pagina’s lang een slechte Jiskefet sketch zit te lezen.

Dick Matena’s donkere tekenwerk sluit goed aan bij de sfeer van het boek. Natuurlijk sluipt her en der de routine erin, de zoveelste kop van Frits is voor een tekenaar niet echt inspirerend. Met name de buitenscènes voegen echter werkelijk iets aan het verhaal toe. Ik durf de stelling dus wel aan dat de stripversie van De Avonden heel veel beter is dan het origineel.