Ruim tien jaar geleden, toen ik nog niet zo lang in de stad woonde, werd Machteld Cairo voorzitter van GroenLinks Rotterdam. De sfeer van de ledenvergaderingen werd op slag totaal anders. Chaotischer, maar ook gezelliger en overvloedig voorzien van door Machteld gebakken koekjes.
Machteld was niet zo lang voorzitter, maar maakte gewoon door zichzelf te zijn een einde aan de wat krampachtige sfeer van de alv’s. Anderen na haar konden daarop bouwen aan een afdeling die zowel levendig als effectief was. Machteld zelf concentreerde zich op de politiek in de deelgemeente noord, waar ze als een koningin over moederde. Tien jaar was ze raadslid, waarvan ongeveer de helft fractievoorzitter.
Haar ziekte hield ze stil, zodat haar overlijden vorige week voor velen als een schok kwam. Vandaag kan iedereen afscheid van haar nemen. Morgen is de begrafenis.
Je moet een held zijn, een bewust en sterk persoon, met een onmetelijk zelfvertrouwen in je levensbestemming, om in stilte dit leed te doorleven en te dragen. Haar moed, kracht en kennis zal me altijd bijblijven. Maar ook haar warmte, mooie zachte humor en betrokkenheid. Ze komt terug in het leven als een ‘fluister engel’. Altijd dichtbij, op je schouder, in je hart!