Ik heb hier al vaker mijn liefde voor het werk van de Italiaan Hugo Pratt uitgesproken. Zijn uitgever is bezig met een heruitgave van de Corto Maltese verhalen rond de Maltezer zeeman, die altijd pas op het laatste moment de kant van het goede lijkt te kiezen. Albums die al jaren niet meer leverbaar worden, komen in een fraaie band beschikbaar.

Zo ook De ballade van de zilte zee, een van de eerste verhalen. Het tekenwerk oogt minder zeker dan in latere albums, maar de karakteristieke combinatie van dikke penseel- en dunne penlijnen is er al. Ook in karakterstudies toont Pratt zich al vroeg een meester. Iedereen leert in de loop van het verhaal zijn noodlot aanvaarden, in het spoor van Corto, die doelloos over de wereld zwerft.

In dit verhaal maakt Corto zijn entree vastgebonden op een vlot in de Pacific, overboord gezet door zijn bemanning. Hij wordt gered en ontfermt zich over twee andere drenkelingen, de tweeling Cain en Pandora. Over deze twee pubers gaat het verhaal eigenlijk, de melancholieke Pandora en de opstandige Cain, die nog denkt dat hij de wereld naar zijn hand kan zetten. Tijdens het gewelddadige avontuur – ook in de Pacific woedt de Eerste Wereldoorlog – worden zijn volwassen.

De Ballade van de zilte zee dateert uit 1967, een tijd waarin strips nog geacht werden plat vermaak te zijn. Heel knap hoe Pratt erin slaagt de sensatiebeluste lezers met veel actie te behagen en tegelijkertijd een diepere laag uit te werken. Net als de dikke en dunne lijnen van het tekenwerk sluiten de verhaallijnen naadloos op elkaar aan.