Aldus een knipsel uit de Telegraaf vanochtend. Die laatste zinnen behoeven misschien wat uitleg. Volgens de oude eigenaren van Watt had de gemeente beloofd dat er geen ander groot poppodium in Rotterdam zou komen. Toen het Urban Culture Podium werd aangekondigd, vonden die eigenaren dit een schending van de afspraak. De gemeente ontkende. Maar de vraag is dus of de gemeente, als Watt indertijd meteen failliet was gegaan, niet een forse schadeclaim tegemoet had kunnen zien. De gemeenteraad is vertrouwelijk over die correspondentie ingelicht.

Als die claim inderdaad dreigde, verklaart dat waarom de gemeente indertijd met garanties naar WaterFront smeet om de tent over te nemen. Toen de dreiging was afgewend en de garanties toch een beetje te kostbaar werden, trok de gemeente de stekker uit Watt. Sjiek is anders, zoals de rekenkamer al constateerde.

Maar goed, dat is niet precies waar de rechtszaak nu om draait. De vraag is of de gemeentelijke misdragingen jegens CAR, de stichting achter Watt, ook leiden tot aansprakelijkheid jegens de schuldeisers van CAR. Dat de rechtbank de zaak uiterst serieus neemt, mag blijken uit het feit dat de zitting gisteren geleid werd door een de meest seniore rechters. De rechtbank is ook vastbesloten de vaart erin te houden, gezien de snelheid waarmee ze tot een vonnis wil komen.