Mijn enige publicatie ooit in een wetenschappelijk tijdschrift was een bewijs dat er oneindig veel bewijzen bestaan voor de stelling van Gödel en de implicaties daarvan voor de theoretische discussie over het denkvermogen van computers. Ik had dus de nodige achtergrondkennis, toen ik aan de strip Logicomix begon, over Betrand Russells zoektocht naar de fundamenten van de wiskunde, die strandde bij Gödels stelling.

Grafisch en verteltechnisch zit het boek uitstekend in elkaar, maar ik kan volstrekt niet beoordelen of het erin slaagt deze episode uit de geschiedenis van de mathematische logica voor buitenstaanders uit te leggen. Gelukkig gaat het niet alleen over logica, maar ook over liefde, oorlog en waanzin.

Logicomix is een raamvertelling in een raamvertelling. We volgen een groep Griekse stripmakers die het verhaal vertelt van Russell, die aan het begin van de Tweede Wereldoorlog een lezing geeft waarin hij zijn levensgeschiedenis vertelt. Het knappe aan Logicomix is dat die drie frames naadloos in elkaar overgaan.

Hopelijk komt er nog een vervolg. Toen Gödel zijn stelling poneerde, zei toehoorder John von Neumann: ‘Het is voorbij’. Maar het was helemaal niet voorbij. Het bleek het begin van een nieuwe denkrichting in de wiskunde, die leidde tot de komst van de computer. Die ontwikkeling is ook een strip waard.