Films van Wes Anderson zijn altijd tot in de puntjes verzorgd en alleen daarom al een genot om naar te kijken. De man kost het ook geen enkele moeite een sterrencast bij elkaar te verzamelen voor een lichtvoetig plot met een lach en een traan. The Grand Budapest Hotel is geen uitzondering.

Toch lijkt het erop dat Anderson deze keer zijn hand overspeelt. Er is zoveel eyecandy, er zijn zoveel steracteurs, dat het plot bezwijkt onder de veelheid aan locaties en personages. Daardoor blijft de coherentie van de film achter bij Moonrise Kingdom. Hetgeen overigens geen reden is om niet te gaan.