Van mijn partijvoorzitter kreeg ik een oproep ook te laten weten dat ik een Marokkaan ben. Ik ga daar niet aan meedoen. Daar is een eenvoudige reden voor: ik ben namelijk werkelijk geen Marokkaan en ik heb ook niet de pretentie er een te zijn (eerlijk gezegd zou ik dat nogal aanmatigend vinden). Ik zou de actie domweg kunnen negeren, maar ik vind dat er een ongewenst randje aan zit.
De actie gaat namelijk mee in het frame van Geert Wilders. Er is in Nederland sprake van wij, de Nederlanders, en zij, de Marokkanen. Het is natuurlijk een roerend gebaar van solidariteit dat Nederlanders zich voor de bühne bij de Marokkanen voegen, maar het is ook een boodschap die het onderscheid in stand houdt. De vele born here selfies, waarbij Marokkaanse Nederlanders zich met hun paspoort portretteerden, bieden een veel positiever signaal door de nadruk te leggen op de eenheid in plaats van de verdeeldheid.
Marokkaanse Nederlanders van de jongste generatie zijn in feite verder in hun denken dan de Nederlandse Nederlanders die menen voor hen op te moeten komen (dat heeft toch altijd iets paternalistisch, alsof ze niet uitstekend in staat zijn zichzelf te verweren). Denk ook aan de positieve boodschap waarmee Nida Rotterdam uit het niets twee zetels haalde bij de gemeenteraadsverkiezingen. Dat is de houding waarmee Nederland vooruit geholpen wordt. Het PVV-sentiment bestrijd je niet door er luidkeels tegenin te gaan, maar door de irrelevantie ervan te tonen.
PS: Nu ik toch bezig ben, wil iedereen alsjeblieft ophouden met het gebruiken van de politiebureaus om een petitie in te leveren? Ik snap best dat het fijn is voor het groepsgevoel, maar die bureaus zijn daar niet voor bedoeld. (sg)
Ik vind ‘m iets te makkelijk, Christian. Er is iets te zeggen voor je standpunt dat meedoen in het wij-zij denken het wij-zij denken in stand houdt, maar wat is dan de beste reactie om zowel het wij-zij denken onderuit te halen, solidariteit te tonen en Wilders en zijn kameraden de voet dwars te zetten? Het is wel heel eenvoudig om aan de kant te blijven zitten en lekker niks te doen. Ik ben het niet met je eens dat je het PVV-sentiment bestrijdt door de irrelevantie ervan te tonen. Er breekt namelijk een moment aan dat net doen alsof iets irrelevant is, niet langer werkt. Dat moment zijn we mijns inziens een aantal jaren geleden al gepasseerd.
Door een discussie en een fenomeen irrelevant te verklaren doe je niets voor Marokkaanse Nederlanders die enorm in hun leven worden benadeeld door deze, in jouw ogen, irrelevante nietsigheid. Misschien is het Wilderiaanse racisme irrelevant in jouw hoogstpersoonlijke situatie, maar daarom kan het nog wel relevant zijn voor anderen. Je schrijft dat je zelf geen Marokkaan bent. Ik ben zelf ook niet Marokkaans, sterker nog, ik ben zelfs nog nooit in Marokko geweest. Maar ik probeer toch iets pro-actiever te zijn in mijn steun aan Marokkanen dan door niets te doen en de aanvallen op hun gemeenschap af te doen als ‘irrelevant’. Vond je de ‘Zwarte Piet’ discussie ook irrelevant? Ik vraag maar even, zodat ik weet waar je staat in deze maatschappelijke debatten.
En waarom zou je het politiebureau niet mogen gebruiken om een petitie in te leveren? De actie is niet vrij van sentiment en theatraliteit. Eens. Maar de politie is er ook voor ons. Wij horen ook bij de Nederlandse samenleving, en mogen die ook vormgeven. Dus eens in de zoveel tijd kan-ie echt wel.Zeker als je een tegenstander hebt die floreert bij sentiment en theatraliteit.
Met GroenLinkse groet, Daphne
Daphne, ik ben eerder geneigd te denken dat ik voor de moeilijke optie kies. Een vuurpijl van collectieve verontwaardiging is zeker een hart onder de riem, maar geen effectieve bestrijding van het PVV-sentiment. Daartoe heb ik meer vertrouwen in initiatieven als Nida, die uitstralen dat de Marokkaanse/Islamitische gemeenschap sterk en zelfbewust genoeg is om dit varkentje zelf te wassen. Dat is juist het mooie van emancipatie, dat je ernaar streeft onafhankelijk te worden van anderen die jou in bescherming nemen.