Zakkenvuller

FIFA-baas Sepp Blatter, zo las ik, koerste langs de randen van de dood vanwege de stress die onze ontdekking van zijn malversaties ontketende. Dat is iets om over na te denken. Je hoort wel vaker – meestal van advocaten – dat fraudeurs al genoeg gestraft zijn door de publieke ontdekking van hun handen in de snoeppot. De schok van de betrapping is bijkans een vorm van marteling.

Het trieste lot van de zakkenvuller is dat hij zich slechts een kruimelaar waant in de wereld waarin hij zich begeeft. Een tonnetje in een miljoenenorganisatie, een paar miljoen in een miljardenbedrijf. Eerst is hij onderbedeeld en als hij daar dan wat aan doet, wordt het hem nagedragen. De stress was er altijd al, door de ontdekking verandert alleen de oorzaak. (sg)