Microcolumn: Nonkel Twan

Binnen de familie van een vriend van mij functioneert een eenmansshariarechtbank die luistert naar de naam Nonkel Twan. Hoewel er mensen zijn die zich aan hem proberen te onttrekken, bijvoorbeeld door naar de Randstad te emigreren, gaat Nonkel Twan in principe over alle zaken binnen de familie die zijn belangstelling of – bewaar je – toorn wekken.

Je zou Nonkel Twan een traditionele katholiek kunnen noemen, maar dat doet hem tekort. Natuurlijk heeft zijn oordeel wel met traditie en katholicisme te maken, maar dat is niet de essentie. Die draait om het bijeen houden van de clan. Het handhaven van onnavolgbare en niet zelden onvoorspelbare regels zijn daartoe een middel, geen doel op zich. Op veilige afstand meent mijn vriend dat Nonkel Twan een klootzak is. Eenmaal ‘thuis’ is hij daar minder zeker van. “Het blijft toch je oom, hè.” (sg)