De dochter van een massamoordenaar, die haar videogamesbedrijf met harde hand leidt, wordt in haar huis overvallen en verkracht. Wie heeft het gedaan? Een ontevreden medewerker of een geest uit het verleden? Een versmade minnaar misschien? Waarom lijkt het alsof de mishandeling haar weinig deert, sterker nog, waarom lijkt ze het gevaar zelfs op te zoeken?

Regisseur Paul Verhoeven gooit een enorme hoeveelheid vragen in de lucht in Elle, een film die meandert tussen thriller en relatiedrama en die bij vlagen ook ontzettend komisch is. Het verhaal lijkt nergens naartoe te gaan, maar komt toch ergens uit, al weet je als kijker ook niet precies waar. Dan heb je er echter wel twee vermakelijke uren opzitten.

Slechts één ding maakt Elle echt memorabel, en dat is de acteerprestatie van Isabelle Huppert als de ongenaakbare Michèle Leblanc. In een paar seconden kan ze vijf emoties doorlopen door alleen maar haar lippen te bewegen. Fascinerend.