De Helling komt naar Rotterdam Zuid

Even een reminder: op 30 juni, dus over precies een week, vindt de presentatie plaats van de special die De Helling over Rotterdam Zuid heeft gemaakt. Vanaf vijf uur ’s middags in Verhalenhuis Belvédère. Met medewerking van Joany Muskiet, een van de genomineerden van de Ab Harrewijn Prijs van dit jaar. De special bevat ook een bijdrage van mij. Bij wijze van voorproefje alvast twee alinea’s hieruit:

Vier jaar later raasde Pim Fortuijn door de stad. Ik hoefde niet te raden op wie mijn oude buren gestemd hadden. We hadden het soms over politiek gehad, bijvoorbeeld als ik in verkiezingstijd weer trouw mijn GroenLinks poster had opgehangen. Zij verwachtten weinig van de politiek. De partij die voor hen zou moeten opkomen, de PvdA, had hen verlaten ten gunste van de allochtonen. Naar hen leek nu de exclusieve belangstelling van de elite uit te gaan. Maar hadden zij het dan zoveel beter dan dat Turkse gezin? In Leefbaar Rotterdam hebben zij ongetwijfeld de oude PvdA herkend, de partij die opkwam voor hún belangen.

Pim Fortuijn was, met andere woorden, de aanvoerder van een emancipatiebeweging. Eindelijk was er weer iemand uit de elite die het expliciet opnam voor mensen zoals mijn buren. Bij het linkse publiek zijn vooral Fortuijns moslimvijandige uitspraken blijven hangen, maar die vormden niet de kern van de boodschap. In zijn boek ‘De verweesde samenleving’ had hij geconstateerd dat de verzorgingsstaat niet geleid had tot werkelijke emancipatie. De materiële noden van mijn buurman waren door zijn uitkering wel gedekt, maar die had hem niet zijn gevoel van eigenwaarde terug bezorgd. Daar ging Fortuijn wat aan doen, met zijn nadruk op ‘Nederlandse normen en waarden’ (wat die dan ook zijn mochten, want daar was hij vaag over). Zonder weg te kijken voor de lelijke kanten van Fortuijns ideologische potpourri geldt dat de aantrekkelijkheid ervan lag in het serieus nemen van een kiezersgroep die zich niet zozeer materieel als wel cultureel verlaten voelde.