Het wonder dat niet omvalt

Het wonder dat niet omvalt is de weerslag van vijf jaar participatieve journalistiek door schrijver Ernest van der Kwast. Ruim zestig gesprekken met markante Rotterdammers, variërend van frituroloog John Schipper tot paaldanseres Cyra Soleil, die optrad bij de presentatie van het boek in het Timmerhuis, waar doordeweeks ambtenaren hun kunsten vertonen. “Niet te lang naar mijn benen kijken”, zegt Cyra. “Dan zie je de blauwe plekken en de brandwonden.”

Toch kun je het niet een Rotterdams boek noemen, want de karakters die Van der Kwast ontmoet, zouden overal kunnen wonen. De nachtportier van een poppodium, de toiletjuffrouw, de glazenwasser die als hij klaar is met zijn wolkenkrabber meteen overnieuw kan beginnen. De messenmaker, de schoenenverkoper, de ambulancezuster, de barrista, de hondenfluisteraar – stuk voor stuk zijn het universele karakters, mensen die vol toewijding hun werk doen.

Diepgang

Soms zou je willen dat de reportages langer duren dan drie pagina’s. De oorspronkelijke voordracht, tijdens de talkshow Rotterdam Late Night, werd gevolgd door een interview, wat de geportretteerden meer diepgang verleende. Al lezend merkte ik dat de personages die ik live gezien had me op papier ook meer boeiden. Batterijen Paultje en zijn twee sidekicks waren met hun droge humor live nog hilarischer dan in het boek. Anderzijds weet Van der Kwast ook personages die ik niet live gezien heb tot leven te wekken. Zoals Bootcamp Tony:

Bij de derde buikspieroefening op rij kom ik niet meer overeind. ‘Pijn bestaat niet,’ schreeuwt Tony in mijn oor. ‘Pijn is een emotie!’ Ik bijt op mijn tanden en kom met het laatste beetje leven in mijn lijf overeind. Alles steekt, alles is verzuurd. Ik wil naar huis, met een boek op de bank liggen, maar krijg dan twee bokshandschoenen toegeworpen. Ik moet ze aantrekken en zeventig keer boven mijn hoofd heffen. ‘Ik wil dat je de hele week aan mijn denkt!’ schreeuwt Tony tegen mij. Zijn gezicht is heel dicht bij dat van mij. Ik kijk in zijn donkere ogen, ik wacht tot hij zal knipogen, maar dat doet hij niet.

Kortom, een heerlijk boek om tussendoor te lezen, om kennis te maken met tientallen bijzondere mensen, zoals dr Mau de sambalman en Hammach Abderrahman, naar wie de bundel genoemd is.