Tommy Wieringa: Honorair Kozak

Honorair Kozak is een bundel met reiscolumns van Tommy Wieringa, schijnbaar willekeurig geordend. We treffen de auteur aan op de steppen van de Oekraïne, aan de Engelse kust, in Ethiopië, in het bijzijn van kunstenaar Joost Conijn en diens zelfgebouwde vliegtuig – stuk voor stuk locaties die Wieringa’s lezers bekend zullen voorkomen. Of in New York, Cartagena, Brussel, Berlijn, Muskegon en van die andere plekken waar je als schrijver kunt verdwalen omdat iemand je nu eenmaal heeft uitgenodigd er een stukje te komen voorlezen uit het werk dat je elders bijeen gekeken hebt.

De spoorbaan van Walter Ley verdwijnt in het struikgewas, nog een paar honderd meter verder eindigt zijn droom tegen een stootblok. Daarachter opent zich het geëlektrificeerde spoorwegennet, de eerstvolgende halte is station Montzen.
De maïs staat hoog, zwaluwtjes kwetteren boven mijn hoofd. Dorst als een paard. In Hombourg heb ik een café gezien.

Wieringa is altijd een genot om te lezen. De woorden glijden immer soepel van zijn kale kruin. Het blijven columns, uiteraard, luchtige tussendoortjes die soms niet eens een pointe hebben, maar altijd wel een rake observatie bevatten of een onverwachte taalwending nemen. Ik vond nog wat foutjes, maar daar zal ik u niet mee vermoeien. Het was een fijne, licht weemoedige avond.