Rey, de verbeten jedi in opleiding die in de jongste Star Wars trilogie werd geïntroduceerd, is in de afsluitende aflevering, the Rise of Skywalker, een stoere Disneyprinses geworden, die haar mannetje staat maar ook bij gelegenheid traantjes perst. Gelukkig zingt ze niet in deze film, die de afsluiting is van de originele negendelige serie die George Lucas in 1977 begon.

Wat me ook opviel is dat Finn, de zwarte ex-stromtrooper die een oogje op Rey heeft, in de persoon van Jannah een eveneens zwarte partner krijgt die zich in een volgende film tot love interest kan ontwikkelen. Daarmee omzeilt Disney, dat de rechten op Star Wars in handen heeft, de potentiële controverse van een interraciale liefdesrelatie. Het andere menselijke lid van Reys crew, Poe, vormt een setje met Zorri Bliss, die zich kleedt alsof ze uit een Marvel-film is weggelopen (een ander Disney-bedrijf). Ik ben benieuwd wat daarvan de bedoeling is.

Ondanks alle elementen die eerder een commercieel dan cinematografisch doel lijken te dienen is Rise of Skywalker een prima-actiefilm. Het buitelt, draait en schiet als een dolle, met rustige scenes tussendoor om op adem te komen. Het plot is coherent, zij het opnieuw zonder enige verrassing. De decors en effecten zijn dik in orde. En de film sluit af met een mooie verwijzing naar die eerste film uit 1977, zodat de sage van de Luke Skywalker nu echt is afgerond. De vraag is wel hoe lang de Star Wars formule in Disney-handen houdbaar blijft.