Het is een standaard opgebouwde documentaire: interviews met betrokkenen, historische beelden en een paar nagespeelde scenes. Je weet hoe het afloopt: de twaalf jongetjes en hun coach worden gered uit de diepe grot in Thailand. Toch zit je twee uur lang met een adrenalinekick in je bioscoopstoel te kijken naar The Rescue. Dat komt door het hoofdverhaal, de schier onmogelijke reddingsoperatie. Tegelijkertijd krijg je mooie psychologische en sociologische doorkijkjes.

Wat mij indertijd het meest bevreemdde: waarom moesten er nou weer westerse duikers aan te pas komen en waarom moest de documentaire om hen draaien? Er zijn in Thailand ongetwijfeld ook goede duikers. Dat raadsel wordt meteen in het begin van de film opgelost. Grotduiken is een extreem specialisme, waartoe een bepaald soort mannen zich aangetrokken voelt: eenzaam, vaak gepest op school, een flink eind in het autistische spectrum. Zij zijn in staat om in een claustrofobische, aardedonkere omgeving volstrekt methodisch te werk te blijven gaan. Het was slikken voor de getrainde jonge mannen van de Thaise marine, maar zij bezaten niet de vaardigheden van het groepje buitenlanders van middelbare leeftijd.

Goed getroffen

Een ander inkijkje in een sociaal fenomeen zit bij Amp, de jonge Thaise vrouw die de actie aan het rollen bracht. Zij was een poos in Engeland geweest als verpleegster, had daar twee weken met duiker John doorgebracht en was daarna terug gegaan naar Thailand. Ze arriveerde in haar geboortestreek net op het moment dat de vroeg ingevallen moesson de jongens in de grot ving. Zij vroeg hem met zijn expertise te komen helpen. Het is verder geen onderwerp in de film, maar aan de lach op haar gezicht als Amp ja zegt op de vraag of ze verliefd was geworden op John meende ik te kunnen zien dat dit helemaal geen overweging voor haar was. John was een rare snuiter, maar hij bood zekerheden die in Thailand niet vanzelfsprekend waren. Amp is verreweg het interessantste karakter in de documentaire.

Het is juist de aandacht voor het menselijke aspect die The Rescue uittilt boven een Discovery-documentaire. Ja, het is de reddingsactie die het plot drijft, maar menige rampenfilm kan nog een puntje zuigen aan de manier waarop regisseurs Jimmy Chin en Elizabeth Chai Vaserhelyi de kijker emotioneel meeneemt in het verhaal.