There are rivers in the sky van Elif Shafak weeft drie verhalen door elkaar, waarvan je uiteraard weet dat die tegen het eind bij elkaar gaan komen. Alle drie gaan ze over water, in het bijzonder het water van de Tigris en de stad Nineveh die ooit aan die rivier lag. Eerder las ik van Shafak 10 Minutes 38 Seconds in This Strange World.
Het eerste verhaal gaat over een Londens wonderkind dat zich halverwege de negentiende eeuw ontpopt tot Assyrioloog. Hij trekt naar de overblijfselen van Nineveh op zoek naar een ontbrekende kleitablet van het Gilgamesh epos. Het tweede verhaal draait om een meisje dat vlakbij de ruïnes woont als in 2014 Islamitische Staat dood en verderf zaait. In het derde verhaal staat een jonge Londense vrouw centraal met roots in het stroomgebied van de Tigris.
Elif Shafak is een uitstekende schrijfster, met een vloeiende stijl en een perfect neus voor de juiste spanningboog. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Als ze tegen het slot de eindjes aan elkaar moet knopen, heeft Shafak helaas nog veel onwaarschijnlijkheden nodig, zoals de huisbaas van de Londense die ineens ook Assyrioloog blijkt te zijn – op zich netjes voorbereid in het plot, maar toch wat geforceerd.
