Als seculiere partij met een aanzienlijke christelijke achterban moet GroenLinks recht doen aan religieuze sentimenten in maatschappelijke discussies rond bijvoorbeeld euthanasie en ritueel slachten. De partij doet daar zijn best voor, blijkt ook uit het verkiezingsprogramma, maar vanzelfsprekend gaat het niet.

“Er bestaat een aantal redenen waarom dit boek juist nu geschreven moest worden. De eerste ligt in de observatie dat de hedendaagse politiek zich geen raad lijkt te weten met levensbeschouwelijke argumenten. Dat bleek bijvoorbeeld tijdens de debatten over de euthanasiewetgeving. Mijn partij heeft die wetgeving onderschreven, ook met mijn steun, maar ik heb me wel verbaasd over de onhandigheid waarmee het Paarse kabinet omsprong met tegenstanders die hun bezwaren naar voren brachten op religieuze gronden, in plaats van een rationele, materiële benadering.”

Zo begint het boek Bijbel, Koran, Grondwet dat dominee en GroenLinks Kamerlid Ab Harrewijn in 2002 vlak voor zijn overlijden deed verschijnen. Hij zei het er niet bij, maar dezelfde onhandigheid bespeurde hij ook binnen zijn eigen partij. Onwil is het beslist niet. Femke Halsema, bijvoorbeeld, heeft zich in haar periode als fractievoorzitter buitengewoon ingespannen om religie een plek te geven in haar visie op de samenleving. Maar het bleef een intellectuele inspanning, geen ingevoelde.

Lees verder Immateriële waarden hebben ook hun plek

U weet hoe die dingen gaan: het is de eerste warme dag van het jaar, je raakt met een glaasje erbij aan de praat met wat buurtgenoten en na het vijfde witte wijntje bedenk je samen een plan dat op het moment zelf behoorlijk briljant lijkt. Overal in het land sterft zo’n idee vervolgens een zachte dood, maar als het in de journalistenbuurt is, dan kan het zomaar ineens een trending topic worden.

Enfin, zo belandde dus in de krant dat de PvdA en GroenLinks nauwer moeten samenwerken, onderschreven door enkele coryfeeën uit de hoofdstad (media-overzichtje). Op zich is dit een bekend fenomeen. Als het slecht gaat met de PvdA, schurkt ze tegen GL aan om een zweem van ideologische geloofwaardigheid terug te winnen, terwijl GL het heil zoekt bij een masochistische flirt met de PvdA na elke electorale afstraffing.

Lees verder Rokjesdag in Amsterdam: PvdA en GroenLinks moeten meer knuffelen

Achteraf je gelijk halen, altijd leuk. Zo mag je de commentaren van Marius de Geus en Leo Platvoet in de afgelopen dagen toch wel karakteriseren. Dat GroenLinks het zo slecht doet, is de schuld van Femke Halsema, want die heeft de partij het liberale pad opgeduwd. Tuurlijk.

Nu heeft Platvoet wel enig recht van spreken, want hij heeft zich consequent tegen de lijn Halsema verzet en is mede daarom uit de senaat gezet. Maar de analyse dat het allemaal de schuld van Femke is, getuigt van weinig inzicht in de politieke dynamiek. Het zijn de leden die de partij maken en de leider is daar een reflectie van, zeker in dit geval.

Lees verder Van oude koersen, de dingen die voorbij gaan

Het is verleidelijk een zelfanalyse en toekomstperspectief van GroenLinks te focussen op de gebeurtenissen rond de afgelopen verloren verkiezingen. Dat is wel heel kortzichtig. De missie van de partij valt niet te beoordelen aan de hand van één debacle. Daarvoor moet je kijken naar de lange golven in de maatschappij.

Lees verder Kiezen tussen groen, rood en blauw