Porfolio cultuur: strategie en businessplannen

Het team van Duizel in het Park 2018 (foto:Duizel)
Het team van Duizel in het Park 2018 (foto:Duizel)

In 2002 was ik een van de oprichters van stichting Rotown Magic, dat literaire activiteiten verzorgt in Rotterdam onder de noemer International Story Station Rotterdam. Als zakelijk leider van de stichting zorg ik dat de zakelijke kant soepel loopt, zodat programmamakers zich op de inhoud kunnen concentreren. Hetzelfde door ik voor Cross Comix.

Opdrachtgevers

Toen ik met Rotown Magic begon had ik elders al de nodige ervaring opgedaan met de businesskant van de cultuur. Dat is uitgegroeid tot een adviespraktijk die kleine instellingen en subsidieverstrekkers adviseert over cultureel ondernemerschap en solide bedrijfsvoering.

Meer weten? Neem contact op.

Realisme en magie

folderFilm share-alt
268

In Rotterdam loopt het filmfestival, maar ook elders in den lande zijn momenteel enkele verdomd aardige werkjes op het witte doek te zien. Edward Norton, bijvoorbeeld, schittert als goochelaar in The Illusionist, een film die op subtiele wijze het evenwicht weet te bewaren tussen realisme en magie, mooi uitgelicht in een negentiende-eeuws Wenen dat niettemin de suggestie van tijdloosheid weet te wekken.

Minder evenwichtig is Bobby, de film over medewerkers en gasten van het hotel waar Bobby Kennedy in 1968 werd neergeschoten. Teveel verhaallijnen en daardoor te fragmentarisch. Maar waar het acteerwerk in The Illusionist volledig steunt op Norton, heeft Bobby mooie staaltjes van Sharon Stone, Demi Moore en William H Macy. Als geheel is Bobby realistisch genoeg, maar ontbeert het de magie.

calendarclock-o

Denkend aan de poorten van de hel

folderCultuur share-alt
265

Vanochtend stond in het kunstkatern van de Volkskrant een grote foto van de denker van Rodin, het beeld dat onlangs gestolen en weer gevonden werd. Het beeld, ontvreemd om het brons, is zwaar beschadigd. Een been ontbreekt en er zitten zware sleuven van een slijptol in.

In het verhaal stond iets dat ik niet wist. Het beeld maakte oorspronkelijk deel uit van een groep die de poorten van de hel moest voorstellen. Toen keek ik ineens anders tegen het beschadigde beeld aan.

Het leek alsof het gebroken been, het misvormde hoofd, de diepe sneden van de slijptol in het lichaam erbij hoorden. De denker was door zijn barre tocht in de handen van bronsdieven iets dichter bij de poorten van de hel gekomen.

calendarclock-o

Voorzitter, punt van orde

folderMuziek, Politiek, Rotterdam share-alt
267

Vandaag stond-ie op de agenda van de gemeenteraad, het voorstel inzake Nighttown en Waterfront. Ik was voor de zekerheid om half vijf aanwezig. Om tien uur waren we eindelijk bij het punt beland.

Leefbaar Rotterdam had echter gezien dat een aantal PvdA’ers aan het wandelgangen was, en diende een ordevoorstel in om het onderwerp van de agenda af te voeren, omdat eerder tijdens de vergadering een accountantsrapport was uitgereikt dat vragen opriep. Dat voorstel werd door de volledige oppositie gesteund en kreeg zo een meerderheid. De toegesnelde fractievoorzitter van de PvdA probeerde het tij nog te keren, maar kreeg nul op het rekest van zijn partijgenoot die de vergadering voorzat.

Voor Waterfront maakt het uitstel niet zoveel uit. Voor Nighttown, dat op 1 februari een deadline had, zijn de druiven zuur.

Update twaalf uur later: en dit zegt het ADRD.

calendarclock-otags,

De hoogleraar wordt een googelaar

folderColumn, Literatuur share-alt
260

Onlangs belandde een dun boekje op mijn bureau, ‘The tragedy of Edward Teller’. Het is een toneelstuk in twee bedrijven over de Joods-Hongaars-Amerikaanse natuurkundige die te boek staat als de vader van de waterstofbom en als een lastige ijdeltuit. Teller – even snel voor degenen die hem niet kennen – was een natuurkundige in de beste Duitse traditie, een leerling van Werner Heisenberg, die voor de nazi’s naar Amerika vluchtte en daar een rol kreeg in het Manhattan project om de atoombom te ontwerpen.

Veel van zijn collega’s kregen na de bommen op Hiroshima en Nagasaki pacifistische trekjes. Teller niet. Hij vond communisten net zo erg als nazi’s. Daar maakte hij geen vrienden mee, zeker niet toen hij tijdens de communistenjacht voor de Amerikaanse senaat getuigde tegen de leider van het Manhattan-project, Robert Oppenheimer. Ondertussen werd Teller een van de leidende breinen achter de ontwikkeling van de waterstofbom. Hét brein, vond hij zelf, hoewel velen in zijn omgeving daar anders over dachten. Volgens sommigen stond hij model voor Stanley Kubrick’s dr. Strangelove.

Lees verder De hoogleraar wordt een googelaar

calendarclock-o

Nighttown vs Waterfront

folderMuziek, Rotterdam share-alt
252

Vanmiddag behandelt de raadscommissie jeugd, onderwijs en cultuur de toekomst van Nighttown en Waterfront. Het voorstel luidt om de miljoen euro die gereserveerd was voor de verbouwing van Nighttown in te trekken. Van het geld wordt 400.000 bestemd voor de doorstart van het podium en 230.000 voor de reorganisatie van Waterfront. De rest wordt later verdeeld.

Hoewel Waterfront en Nighttown hier in zekere zin tegenover elkaar staan, wordt er ook samengewerkt. Zolang het pand van Nighttown dicht zit, host Waterfront bijvoorbeeld verschillende concerten van de programmeringsstichting Live at Nighttown. De laatste voldoet zo aan zijn subsidieverplichtingen en Waterfront haalt extra omzet.

Lees verder Nighttown vs Waterfront

calendarclock-otags,

Lijstjestijd (2)

folderCultuur share-alt
241

Het is weer lijstjestijd, moeilijker dit jaar dan vorig jaar. Het beste Nederlandstalige boek sla ik meteen maar over, want al moet ik toegeven weinig gelezen te hebben, een hoogtepunt is me in elk geval niet bijgebleven. Het beste Engelstalige boek dat ik dit jaar las, was ‘The time of our singing’ van Richard Powers, maar dat is al weer een paar jaar oud, dus ik ga voor ‘The inheritance of loss’ van Kiran Desai. Niet echt een geheime tip, want ze won al de Man Booker Prize.

In de categorie populair-wetenschappelijk heb ik even geaarzeld over het sloopwerk van Richard Dawkins, maar toch gekozen voor de computergeschiedenis van Mike Hally. Geen bijzondere onderwerpkeuze, maar wel een ongekend complete benadering van de computer, met voldoende aandacht voor wat zich buiten de Verenigde Staten afspeelde. Een beloning voor ambachtelijkheid, niet originaliteit.

Muziek is dan weer wel een makkie: ‘Half the perfect world’ van Madeleine Peyroux. 2006 Was sowieso het jaar waarin de jazz opleefde, maar Peyroux maakte wel een heel erg relaxte nachtclubplaat, met twee vertolkingen van Leonard Cohen songs waar de oude meester dik tevreden mee zou moeten zijn.

De film kende geen absolute uitschieters (wel dieptepunten). Ik houd het op ‘United 93’, vanwege de indringende en toch ook ingetogen blik op de aanslagen van 11 september 2001.

calendarclock-o

The time of our singing

folderLiteratuur share-alt
237

Zelden doe ik lang over een boek, omdat bijna ieder hoofdstuk even tijd nodig heeft om te bezinken. Meer dan twee maanden ben ik bezig geweest met ‘The time of our singing’ van Richard Powers. Dat was geen tijdgebrek. Het was absorptie.

De roman, waarvan in Nederland net een goedkope editie is verschenen, gaat over de kinderen van een joodse fysicus en een zwarte zangeres. Niet wit, niet joods, niet zwart, vallen ze door alle definities heen. De roman gaat over ras, maar meer nog over muziek, het weefsel dat de familie bij elkaar houdt.

Powers heeft een weergaloze stijl, vol van soepele beeldspraak, een vanzelfsprekend maar toch verrassend plot en personages die tegelijk raadselachtig en levensecht zijn. Briljant. Waarvan akte.

calendarclock-o

I’m your man

folderMuziek share-alt
235

Leonard Cohen heeft, zo schreef een recensent ooit, een kathedraal in zijn keel. Dat blijkt weer eens overduidelijk als aan het eind van de biopic ‘I’m your man’, waarin onder andere Nick Cave en Beth Orton covers zingen, de grote man zelf achter de microfoon plaatsneemt, met U2 als begeleidingsbandje. Bono zingt ook een couplet van ‘Tower of Song’ mee, maar zijn stem steekt iel en machteloos af tegen het machtige gebrom van de meester.

‘I’m your man’ is dan ook vooral een film voor fans, want ’s mans aanwezigheid drukt zo op alle anderen dat ze bezwijken onder zijn (vaak toch wat overdreven voorgestelde) grootsheid. Cohen is geen goede zanger. Op zijn albums mompelt hij voort, terwijl een of twee zangeressen om het beperkte bereik van zijn zware stem heen fladderen. Op zijn laatste album, ‘Dear Heather’, was hij definitief zijn stem kwijt.

Dit jaar heeft hij het zangwerk dan ook helemaal overgelaten aan zijn trouwste achtergrondzangeres, Anjani Thomas. Haar album ‘Blue alert’ is heerlijk jazzy. Anjani begrijpt tenminste dat je het werk van Leonard Cohen met zo min mogelijk opsmuk moet opdienen.

calendarclock-o

Literair monnikenwerk

folderLiteratuur share-alt
234

Er kwam een brief van de stichting DBNL binnen. Nee, daar had ik ook nog nooit van gehoord. De Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren heeft zich tot doel gesteld de Nederlandse literatuur via internet te ontsluiten. Ze zijn al een eindje op weg. Je kunt alle edities van roemruchte tijdschriften als Forum (1932-1935) compleet online lezen, maar ook talloze middeleeuwse boeken en het complete werk van onder meer Bredero, Busken Huet en Vondel. Een schatkamer.

Enfin, toen ze met Vondel klaar waren, dachten ze kennelijk: die Jongeneel heeft in Passionate ook een paar alleraardigste verhaaltjes neergepend. Die gaan we eens een brief schrijven of we ze ook in onze database mogen stoppen. Ik zou niet durven weigeren.

calendarclock-o