Willem Holleeder is een graaier, met dien verstande dat hij zijn miljoenen niet verdiende met opties en boekhoudkundige trucs, maar met pistool en knevel. Toch begint zich rond deze man iets van een heldencultus af te tekenen. Eergisteren pakte de Telegraaf lekker uit met de presentatie van de Holleeder kalender. De opbrengst gaat naar een ‘goed doel’: het behoud van de loods waarin Freddy Heineken gevangen zat.

Vanochtend sprong uitgeverij Bruna op de bandwagon met een advertentie in de Volkskrant:

Het zal allemaal wel camp zijn of iets anders waardoor kromme dingen ineens recht worden, maar ik sla het toch met enige verbazing gade.

Naast een verzoek van iemand die gehoord had dat ik steunzooltjes zou maken, kwam er gisteren via het invulformulier op mijn website een uiterst merkwaardig mailtje binnen van een zekere Claudia. Zij had een geheim erotisch dagboek aangemaakt op internet en wilde dat ik daarnaar zou linken. Om mij daartoe aan te moedigen had zij alvast een link naar mij op haar eigen site gezet.

Nu krijg ik slechts af en toe inventieve spam, en dan wil ik best even op onderzoek uitgaan. Dus ik zette wat malwarescanners aan en klikte op de link in het berichtje. Het bracht mij op een volkomen cleane, advertentieloze site: “Het geheime erotische dagboek van een jonge minnares – sexy escort – exclusieve call girl – luxe prostituee in Vlaanderen”.

Lees verder Help mijn erotische dagboek bekend maken

In de rest van het land was het feest, toen Nederland afgelopen maandagavond Italië van de mat geveegd had. In Rotterdam bleef het behoorlijk rustig. Langs mijn raam fietsten een paar luidruchtige studenten, maar dat was het wel zo’n beetje.

Gisteravond won Turkije in blessuretijd van Zwitserland en brak de hel los. Binnen de kortste keren stond het Hofplein vol met toeterende auto’s en de fontein vol met dolzinnige turken. Tot diep in de nacht scheurden de turktifosi op en neer over Weena en Coolsingel om hun vreugde te uiten. Toen ik er iets na elven langs fietste had de politie (de ME stond klaar) nog niet hoeven ingrijpen.

Wat mij opviel was de grote hoeveelheid vrouwen onder de fans. Ik zag zelfs vrouwen van middelbare leeftijd met een hoofddoek en brede grijns op het gezicht. Misschien ook daarom komt een kudde Turkse voetbalsupporters minder bedreigend over dan een groep Feyenoordfans. Zondag allicht een reprise, als Turkije zich tegen Tsjechië kan plaatsen voor de kwartfinales.

Een poosje geleden kreeg ik nog wel eens spam in de vorm van een gifje, omdat de tekst in een plaatje niet door het spamfilter herkend wordt als ‘viagra’ of zo. Vandaag kreeg ik een mailtje van Michail Bonev uit Bulgarije met maar liefst zes jpg’s. Michail heeft een huis op het Bulgaarse platteland in de aanbieding voor 52.000 euro:

Hij moet het echt nodig kwijt, want hij heeft het in april ook al op de nodige vastgoedsites (1, 2, 3, 4) aangeboden, compleet met zijn adresgegevens erbij. Zijn straat heb ik niet zo gauw kunnen vinden op de kaart van Ruse, maar ik vraag me toch af: is het nou zwendel of een wanhopige huisverkoper?

Sommige grootheden zijn zo onbekend dat hun overlijden pas een maand na dato tot je doordringt. Voor zover ik heb kunnen zien is The Economist deze week het eerste Europese medium dat de dood meldt van Murlidhar Devidas Amte, beter bekend als Baba Amte.

Amte was een dure advocaat uit een brahminfamilie die werd geraakt door het vuur van Mahatma Gandhi en alles in de steek liet. Voortaan leefde hij als een onaanraakbare, viezigheid op straat bij elkaar vegend. Bij een van die gelegenheden vond hij een lepralijder tussen het vuil. Het werd zijn roeping. Die eerste man sleepte hij naar zijn huis zodat hij waardig kon sterven. Daarna stichtte hij een kolonie.

Bij Baba Amtes dood leefden er 3000 mensen in de kolonie, die zelfvoorzienend is en zelfs landbouwproducten aan de omliggende dorpen levert. De laatste vijftien jaar van zijn leven bracht hij door in een nieuw ashram, aan de oever van de Narmada, een rivier die bedreigd wordt door de bouw van een grote dam. Hij stierf op 9 februari aan leukemie.

Bij de Telegraaf hebben de lognazi’s een dagtaak aan het verwijderen van onwelvoeglijke bijdragen. Gisteren was het goed raak bij artikelen over Femke Halsema en Wouter Bos. Alleen zit het systeem zo in elkaar dat wel de reactie verwijderd wordt, maar niet de auteur ervan. En dus krijg je slimmeriken die hun bijdrage in de auteursregel stoppen. Zoals deze:

In de categorie ‘dat wist ik niet’. In Berlijn staat een kerk die volgestouwd is met nazi-symbolen, de Martin-Luther-Gedächtniskirche. Gezellig, die engeltjes in gezelschap van de rijksadelaar, of Jezus met een wehrmachtsoldaat. De hakenkruisen zijn weggebikt, maar verder is alles in goede staat. En het staat te koop.

Kijk, in Brazilië verbieden ze het gewoon wel als iets van slechte smaak getuigt. De holocaust carnavalswagen zal niet te zien zijn. Geen nep-hitlers die vrolijke dansjes maken rond een stapel als holocaustslachtoffers aangeklede paspoppen. Jammer voor degenen die zich verheugden op alle tot op het bot beledigde joden.

Naar Nederlandse maatstaven zal het wel weer een ongeoorloofde inperking van de vrijheid van meningsuiting zijn, maar van mij mogen er best grenzen zijn aan het kwetsen van mensen. Benieuwd of de ridders van de vrije expressie, die vinden dat je de koran moet kunnen verscheuren en mishandelporno van belastinggeld uitzenden, zich over de Braziliaanse misstand druk gaan maken.