Setif, de uitvalsbasis voor Djémila, is de meest conservatieve stad die ik op mijn reis tegenkwam. Ik leid dat af uit het percentage vrouwen met hoofddoek op straat (meer dan de helft) en het volume van de luidsprekers op de moskeeën. Het stadsbestuur heeft autoverkeer verbannen uit de belangrijkste winkelstraat. In plaats daarvan rijdt er een tram. Er zijn parken en volop bankjes om te zitten. Setif is daardoor een aangename stad om wat rond te dwalen (al is het aantal bezienswaardigheden nul).

Lees verder Reizen in Algerije, deel 4: Setif en Djémila

Ik arriveerde in Constantine uit Annaba met een bus die doorreed naar Setif. Dat betekende dat we ergens langs de kant van de weg gedumpt werden. Taxi’s stonden uiteraard te wachten. Constantine zelf dateert uit de Romeinse tijd, maar behalve een verdwaald stuk aquaduct is daarvan niets te zien.

Wat gebleven is, is het spectaculaire uitzicht over de kloof waaraan Constantine zijn bestaan dankt. Een mooie plek om wat over uit te kijken. Constantine heeft een medina met nauwe straatjes waar het om de een of andere reden toch lukt om auto’s door te persen. Historische gebouwen staan er niet aan. De oude kasbah (fort) biedt ongetwijfeld het mooiste uitzicht, maar daar zit tegenwoordig het Algerijnse leger in.

Lees verder Reizen in Algerije, deel 3: Constantine en Timgad

Annaba is de eerste grote stad als je vanuit het oosten Algerije binnenkomt. Ik had een taxi genomen uit Tunis (omgerekend 45 euro, in Tunis ‘s ochtends te vinden bij Bab Bhar), waarvan de chauffeur me behendig langs alle rijen loodste bij de veiligste grenspost, die bij de kust. De rit kostte zes uur, maar ik was vroeg begonnen, dus had nog de middag om de stad te verkennen.

Behoudens Cours de la Revolution, de centrale allee uit de Franse tijd, met een brede middenstrook vol bomen en terrassen, vond ik Annaba druk en onaangenaam. Smalle stoepen, de wegen bomvol auto’s. Geen omstandigheden voor een leuke stadswandeling. Zo’n stad waarvan je hoopt dat iemand ooit de tegenwoordigheid van geest zal hebben om wat voetgangersgebieden aan te leggen.

Lees verder Reizen in Algerije, deel 2: Annaba en Hippo

Eén andere toerist zag tijdens een reis van twaalf dagen door Algerije. Het land is geen bestemming voor reizigers en praktische informatie is nauwelijk verkrijgbaar. Ik vond nog een oude Lonely Planet uit 1992 om de interessantste bestemmingen uit te vissen, maar sindsdien heeft een burgeroorlog het land een decennium lang in de greep gehad. Begin dit jaar werd de president met grootscheepse demonstraties tot aftreden gedwongen. Dat gebeurde zonder geweld – en dat wekte mijn interesse. Tijd om eens te gaan kijken.

Veiligheid

Het reisadvies van het ministerie van buitenlandse zaken liet voorafgaand aan mijn reis veel knalrode gebieden zien. De rest van het land is oranje (alleen noodzakelijke reizen). Sommige steden zijn geel (neem de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen). De Britten waren wat optimistischer, de Amerikanen niet. Al met al kwam ik tot de conclusie dat een tocht langs de kuststeden verantwoord was. Daar liggen bovendien de meeste bezienswaardigheden, met uizondering van wat ooit de grootste trekker was, de route door de Sahara naar Timboektoe.

De vrijdagse demonstraties waren nog altijd gaande toen ik er reisde. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Veel gezinnen met kinderen. De politie is massaal aanwezig, maar ongewapend. Ook geen wapenstok of pepperspray. De sfeer was ontspannen, ook op de centrale pleinen in Algiers. Ik ben niet tot middernacht op straat gebleven, maar zo lang er groepjes vriendinnen zitten te kletsen bij de ijssalons vind ik de sfeer niet bedreigend.

Lees verder Reizen in Algerije, deel 1: Praktische informatie