Resultaten voor de categorie Persoonlijk

Achterwerk in de Afghaanse kast

Simpel concept: geef mensen in een afgesloten ruimte twee minuten de tijd om hun zegje te doen voor de camera. Dan voelen ze zich even niet op de vingers gekeken en durven ze openhartig te zijn. In Afghanistan wordt zo’n concept van simpel vanzelf ook bijzonder – en vermoedelijk niet helemaal zonder gevaar. De Truth Booth (opgepast: krankzinnig zware site) deed het, in samenwerking met Free Press Now.

Het resultaat is honderden korte filmpjes, waarvan een selectie op Vimeo te zien is. Het heeft al in de krant gestaan, maar het daadwerkelijk bekijken en beluisteren van de filmpjes heeft grote meerwaarde. “De waarheid is dat ik twaalf jaar in deze school gewerkt heb. Ik heb goede herinneringen aan deze school …”

De brutaaltjes van Greenpeace

Greenpeace was het eerste goede doel waar ik me ooit mee verbonden voelde. Als tienjarige vond ik hun acties tegen gemene zeehondenknuppelaars geweldig aansprekend. Meer dan 25 jaar vulde ik trouw acceptgiro’s in, tot mij bij het lezen van het ledenblaadje steeds vaker het gevoel bekroop dat ze van het padje geraakt waren. De acties werden misschien spectaculairder, op het onverantwoorde af, maar de effectiviteit was onduidelijk. Ik zei mijn lidmaatschap op.

Kennelijk bewaarden ze mijn gegevens bij Greenpeace niettemin goed, want in de affaire rond de Arctic Sunrise belden ze me op, ongetwijfeld in de gedacht dat mijn sympathie hernieuwd moest zijn. Ik legde uit dat ik, net als hun eigen oud-kapitein, wel snapte dat de Russen het schip hadden opgebracht en de bemanning gearresteerd. Daar wilde de telefoniste het liever niet over hebben.

Lees verder De brutaaltjes van Greenpeace

Eindelijk: de herlancering van technolo.nl

Tweeënhalf jaar geleden begon ik een website met technieknieuws, Technolo.nl. De gedachte was om bestaande nieuwsstromen bij elkaar te rapen en daar eigen berichten aan toe te voegen. In feite maakte ik openbaar beschikbaar wat ik voor mezelf toch al verzamelde.

Na een paar maanden kwam de klad erin, vooral doordat ik het druk kreeg met andere dingen, maar ook omdat ik niet tevreden was: zowel grafisch als inhoudelijk leek het teveel op wat anderen, zoals mijn gewaardeerde opdrachtgever Technisch Weekblad, deden. Af en toe keek ik er nog eens naar, maar toen afgelopen zomer de stekker uit Google Reader ging, haalde dat Technolo.nl onderuit. Ik moest kiezen: opdoeken of herlanceren. Het werd het laatste.

Lees verder Eindelijk: de herlancering van technolo.nl

Ik schaam me helemaal niet diep

1921

Ooit, toen afdelingen van Amnesty International geen binnenlandse campagnes mochten voeren, schreven de leden brieven vol ingehouden verontwaardiging en woede. Die stuurden ze dan naar een dictator om voor de vrijlating van een politiek gevangene te pleiten. De bedoeling was dat de dictator, geconfronteerd met zijn daden, zich zo zou schamen dat hij aan de oproep gehoor gaf. Soms werkte dat, soms ook niet.

Vandaag kreeg ik als trouw lid een krantje met opnieuw een oproep voor de campagne Ik schaam me diep. De campagne richt zich tegen de schrijnende situaties in Nederlandse vreemdelingendetentie, waar staatssecretaris Fred Teeven voor verantwoordelijk is. Ik vind inderdaad dat Teeven zich dient te schamen.

Lees verder Ik schaam me helemaal niet diep

25 Jaar wetenschapsjournalist

1892

Van die momenten dat je met je neus op je leeftijd gedrukt wordt: het is alweer 25 jaar geleden dat ik mijn eerste journalistieke stukje tikte, in opdracht van Esther Hageman bij universiteitskrant Delta. Bij wijze van hiephiephoera verscheen onlangs in de inmiddels tot magazine omgebouwde krant een essay over de criminalisering van het menselijk tekort.

Toen ik zes jaar na dat eerste stukje mijn broodwinning ervan wilde maken, was iedere sollicitatiebrief raak: er was zo’n tekort aan journalisten met een degelijk inzicht in wetenschap en techniek dat ik als freelancer overal welkom was. Op een gegeven moment was ik bij één weekblad hoofdredacteur, bij een ander eindredacteur en daarnaast nog stukjesschrijver voor de Volkskrant en een handvol andere bladen. Die tijden zijn voorbij.

Lees verder 25 Jaar wetenschapsjournalist

Appartement te koop aan het Weena, Rotterdam

1799 - Woonkamer Weena 1033

Na acht jaar ga ik mijn appartement aan het Weena verlaten. Nog nooit heb ik ergens zo lang gewoond, en met plezier, maar nu is het tijd voor iets anders, elders in de stad. Het is een riant appartement, maar met een opgroeiend kind in huis niet ideaal.

Het Weena is nu een zootje, maar over een jaar loop je langs een boomrijke laan in vijf minuten naar het nieuwe Rotterdam CS. Ik heb er een ruime werkkamer in gemaakt, omdat ik kantoor aan huis heb, en alle sanitair vernieuwd. Meer foto’s na de klik en volledige omschrijving op Funda.

Lees verder Appartement te koop aan het Weena, Rotterdam

Mijn nieuwe bedrijfje: Technolo

1725

Twee maanden geleden, toen ik wat met mijn duimen zat te draaien, besloot ik maar eens een nieuw project op te starten. Het werd Technolo, een website die technieknieuws verzamelt en overzichtelijk aanbiedt. Dat bestond gek genoeg nog niet echt.

Iedere werkdag pik ik iets uit het aanbod en schrijf daar een kort stukje bij. Technolo moet je niet overvoeren met informatie, zoals sommige andere nieuwssites. Neem vooral eens een kijkje, al dan niet via Twitter of via Facebook. Er moet tenslotte aan de naamsbekendheid gewerkt worden.

De site draait inmiddels een krappe maand en de bezoekersaantallen vertonen een stijgende lijn. Vooralsnog is Technolo meer een project dan een bedrijfje, maar wat niet is kan natuurlijk nog komen.

Bushalte in Oeteldonk, vanmiddag

1388

“Meneer, weet u de bus hier naar het station gaat … Het loopt allemaal anders vanwege het carnaval … O, u bent niet van hier? Waarvandaan wel? … Rotterdam … Daar ben ik geboren. … Ja … In west, aan de Mathenesserweg … Daar is nog gebombardeerd.”

“Zaten we met z’n allen klaar met ons koffertje met kleren en fotoalbums. … Ik heb nog op het stadhuis gewerkt, na de oorlog. … Ik ging over de soldatenmeisjes. … De hoertjes. … Die zaten toen allemaal in kampen, daar moesten we wat mee. … Later heb ik voor het GEB gewerkt … Gemeentelijk Energie Bedrijf was dat.”

“Ik heb een verpleegstersopleiding gevolgd in Schiedam. … Zo ben ik uiteindelijk in Den Bosch beland. … Ik woon hier al heel lang nu. … Mooie stad, Rotterdam. … Kijk, daar komt de bus al.”