Om het stadsbestuur een handje te helpen gaan we vandaag op de markt ter hoogte van de Hoogstraat mensen benaderen die in het openbaar een andere taal dan Nederlands spreken. Zij zullen erop gewezen worden dat het stadsbestuur hun handelswijze afkeurt.

De zopas geïntroduceerde Rotterdam Code vraagt immers van alle Rotterdammers dat ze op straat Nederlands spreken. Wethouder Leonard Geluk denkt dat dit nodig is, omdat anderen zich bij het horen van een vreemde taal unheimisch zouden kunnen voelen. Ex-wethouder Marco Pastors heeft geklaagd dat metroreizigers het nu niet verstaan als Marokkaanse medereizigers in hun eigen taal bezig zijn een tasjesdiefstal voor te bereiden. Dat moeten we natuurlijk niet hebben. Tasjesdieven dienen hun plannen verstaanbaar te communiceren.

Omdat het vanwege de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting onmogelijk is het Nederlands wettelijk af te dwingen, zullen burgers elkaar hierop moeten aanspreken. Om te kijken wat het effect daarvan is, gaan we het eens uitproberen. Verslag later.

Tussen de middag was ik voor het eerst bij de werkgroep overheid, kerk en samenleving in het stadskantoor. Het is niet het meest gunstige moment om overheid en kerk dichterbij elkaar te brengen, omdat het huidige stadsbestuur erg op de scheiding van kerk en staat hamert. Dat wordt dan zo uitgelegd dat de overheid wel allerlei eisen mag stellen aan religieuze groeperingen, maar niet duldt dat gelovigen iets van de overheid verlangen.

De kerken voelen zich echter geroepen om toch meer in actie te komen. Voedselbanken zijn maar één voorbeeld van plekken waar gelovigen het werk oppikken dat de overheid afstoot. Met de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) zal de armoede alleen maar erger worden. Daarom gaat de werkgroep een plan maken om een breder christelijk vangnet onder de stad te spannen.

Campagnestart van de SP in Nighttown, twee weken eerder dan die van ons. Een incrowd feestje, zoals dat hoort, vooral bedoeld om de vrijwilligers te motiveren, want een politieke campagne moet altijd zo goedkoop mogelijk. Politici hebben nu eenmaal geen diep gevulde zakken, zeker die van de SP niet. Lijsttrekker Theo Cornelissen houdt de verplichte speech, er is een band, een quiz. We heffen een glas champagne. Dat het een mooie campagne moge worden.

Deze ochtend de Schotse kerk aan de Schiedamsevest, een kerk met een sterke Afrikaanse inslag, waar de voertaal Engels is. Hier ben ik eerder geweest en ik ken de predikant, Robert Calvert, die een mooi betoog houdt over ‘roeping’: niemand kan God voor zijn karretje spannen door zich te beroepen op een opdracht van Hem. Calvert brengt het met overtuiging en humor.

Leonard Geluk en CDA-kamerlid Kathleen Ferrier mogen ook nog even hun zegje doen. Enerzijds kriebelt het je als GroenLinkser dat het geloof dan toch door één partij gemonopoliseerd dreigt te worden, maar eerlijk is eerlijk: Leonard heeft deze tour bedacht en ik lift alleen maar mee. Bovendien heeft hij als wethouder een boodschap uit te dragen, al is die momenteel in intentie vaak mooier dan in werkelijk beleid. ‘All are welcome’, zingen we luid ter afsluiting, ‘all are wellcome’.

Na een debat in de bibliotheek, waar betrekkelijk mat gediscussieerd werd over integratie, met als belangrijkste uitkomst dat de VVD na de verkiezingen zal weigeren met de PvdA samen te werken, toog ik naar het Sparta stadion, waar de PvdA politiek café hield rond het thema ‘ouderen’. Met een aantal echte oude socialisten van ver in de tachtig. Heerlijk dat het nog bestaat. Verder alle kenmerken van een politiek caf

Bij het voorbereiden van een verkiezingscampagne hoort natuurlijk ook het analyseren van concurrentie. Dat betekende voor mij vandaag alle verkiezingsprogramma’s lezen, hetgeen niet per se een lolletje is. Het bevestigt echter wel al je vooroordelen over de collega-partijen.

De SP heeft het hardste gewerkt en een lange actielijst van dingen die beter moeten gemaakt. De VVD wil van Rotterdam het liefst een hele grote racebaan maken. CDA en PvdA positioneren zich keurig rechts en links van het midden, met programma’s die enige gemakzucht uitstralen. Leefbaar Rotterdam zit daar nog tussenin, als een soort D66, maar dan met een gloeiende hekel aan moslims (inhakken op Antillianen was nog geen mode een paar maanden geleden, toen het programma geschreven werd, dus daarover geen woord). Het GroenLinkse programma mag dan wel erg vol idealen staan, na een middagje lezen weet ik weer zeker dat ik bij de juiste partij zit.

De komende weken voeg ik me ’s zondags bij CDA-wethouder Leonard Geluk, die al een poosje op ‘kerkenpad’ is: iedere keer op bezoek bij een andere (migranten)kerk in Rotterdam. Deze ochtend was de Heilige-Drieeenheidkerk in Rotterdam Zuid aan de beurt, een katholieke parochie. Mooi om te zien hoe in de context van het geloof afkomst er werkelijk niet toedoet. Werkelijk alle kleuren waren in de kerk vertegenwoordigd. Daarin lijkt in elk geval deze kerk op die andere publiekstrekker van de zondag, het voetbalelftal.