Deze ochtend de Schotse kerk aan de Schiedamsevest, een kerk met een sterke Afrikaanse inslag, waar de voertaal Engels is. Hier ben ik eerder geweest en ik ken de predikant, Robert Calvert, die een mooi betoog houdt over ‘roeping’: niemand kan God voor zijn karretje spannen door zich te beroepen op een opdracht van Hem. Calvert brengt het met overtuiging en humor.

Leonard Geluk en CDA-kamerlid Kathleen Ferrier mogen ook nog even hun zegje doen. Enerzijds kriebelt het je als GroenLinkser dat het geloof dan toch door één partij gemonopoliseerd dreigt te worden, maar eerlijk is eerlijk: Leonard heeft deze tour bedacht en ik lift alleen maar mee. Bovendien heeft hij als wethouder een boodschap uit te dragen, al is die momenteel in intentie vaak mooier dan in werkelijk beleid. ‘All are welcome’, zingen we luid ter afsluiting, ‘all are wellcome’.

Na een debat in de bibliotheek, waar betrekkelijk mat gediscussieerd werd over integratie, met als belangrijkste uitkomst dat de VVD na de verkiezingen zal weigeren met de PvdA samen te werken, toog ik naar het Sparta stadion, waar de PvdA politiek café hield rond het thema ‘ouderen’. Met een aantal echte oude socialisten van ver in de tachtig. Heerlijk dat het nog bestaat. Verder alle kenmerken van een politiek caf

Bij het voorbereiden van een verkiezingscampagne hoort natuurlijk ook het analyseren van concurrentie. Dat betekende voor mij vandaag alle verkiezingsprogramma’s lezen, hetgeen niet per se een lolletje is. Het bevestigt echter wel al je vooroordelen over de collega-partijen.

De SP heeft het hardste gewerkt en een lange actielijst van dingen die beter moeten gemaakt. De VVD wil van Rotterdam het liefst een hele grote racebaan maken. CDA en PvdA positioneren zich keurig rechts en links van het midden, met programma’s die enige gemakzucht uitstralen. Leefbaar Rotterdam zit daar nog tussenin, als een soort D66, maar dan met een gloeiende hekel aan moslims (inhakken op Antillianen was nog geen mode een paar maanden geleden, toen het programma geschreven werd, dus daarover geen woord). Het GroenLinkse programma mag dan wel erg vol idealen staan, na een middagje lezen weet ik weer zeker dat ik bij de juiste partij zit.

De komende weken voeg ik me ’s zondags bij CDA-wethouder Leonard Geluk, die al een poosje op ‘kerkenpad’ is: iedere keer op bezoek bij een andere (migranten)kerk in Rotterdam. Deze ochtend was de Heilige-Drieeenheidkerk in Rotterdam Zuid aan de beurt, een katholieke parochie. Mooi om te zien hoe in de context van het geloof afkomst er werkelijk niet toedoet. Werkelijk alle kleuren waren in de kerk vertegenwoordigd. Daarin lijkt in elk geval deze kerk op die andere publiekstrekker van de zondag, het voetbalelftal.

Onze eerste campagne-actie: met zeven GroenLinksers een half dagje bij de voedselbank in Rotterdam. We hadden ons voorgenomen het niet bij wat lippendienst te houden en na wat praten, een rondleiding en een foto weer te vertrekken. Politici mogen ook best fysiek de handen uit de mouwen steken.

Dus laadden we eerst een vrachtwagen vol kerstbomen uit, om vervolgens aan de lopende band voedselpakketten in te pakken. Mijn taak werd het overscheppen van gedroogde cranberry’s uit grootverpakkingsdozen in kleine zakjes van ongeveer een pond. Dat is goed te doen, terwijl je ondertussen met je partijgenoten de politieke strategie doorneemt. In elk geval hield ik er een nuttiger gevoel aan over dan na menige vergadering.

Deze middag de derde aflevering van Elephant Talk, een initiatief van GroenLinks en de SP. Tot aan de verkiezingen iedere derde zondagmiddag van de maand een debat in de White Elephant aan de West-Kruiskade. Thema was deze keer veiligheid. Of liever de schijnveiligheid die de afgelopen jaren gecreëerd is. Ofwel: demoniseer een stel moslims, maak de mensen op die manier bang, stel vast dat het wel meevalt en presenteer dat dan als een enorme overwinning. Als de verkiezingen naderen, maak je daar weer een hoop misbaar over, zodat de cyclus weer opnieuw kan beginnen. Hopelijk trappen de Rotterdammers er niet opnieuw in. Over olifanten gesproken.

Eindelijk eens een keer ontspannen praten over de multiculturele samenleving, vanavond in De Heuvel aan de Grote Markt. Network of Trust, een groep jonge Rotterdammers, organiseerde een bijeenkomst met film, sketches en debat voor een publiek dat voor de gelegenheid was ingedeeld in eerste- en tweederangs burgers (de eerste groep kreeg koekjes en koffie/thee in een kopje, de tweede mocht zichzelf iets inschenken in plastic bekertjes). Politiek incorrecte grappen toegestaan.

Wat allemaal niet wegnam dat het thema serieus genoeg was: “M’n eige stad en toch voel ik me hier niet thuis”. De sfeer in de stad is er de afgelopen jaren tenslotte niet op vooruitgegaan. Maar juist op zo’n avond vat een mens weer moed. Er zijn nog genoeg mensen die zich er niet bij neergelegd hebben en die ervan overtuigd zijn dat Rotterdam een wereldstad zal blijven, hoeveel angst die wereld sommige bewoners dezer dagen aanjaagt. Moedig voorwaarts!

In een nogal chaotische vergadering heeft GroenLinks vanavond de lijsten vastgesteld voor de (deel)gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Lijsttrekker Orhan Kaya was al eerder aangewezen en ook verder bevatte de lijsten weinig verrassingen. Alleen over Charlois ontstond enige commotie, omdat de kandidatencommissie met een summiere motivatie de volledige zittende fractie terzijde had geschoven. Begrijpelijk dat de leden dat niet pikten en alsnog Mustafa Akdemir als lijsttrekker naar voren schoven. Geen schoonheidsprijs voor het proces dus, maar altijd nog beter dan de achterkamertjespolitiek van Leefbaar Rotterdam, waar de leden van de kandidatencommissie vooral zichzelf hoog op de lijst wilden zien (en de gewone partijleden onvoldoende tanden hebben om daar een stokje voor te steken).

Mijn eigen plaats op de lijst is nummer vijf, precies degene waar ik om gevraagd had. Het is geen plek die direct uitzicht geeft op een plekje in de raad, maar daar maal ik niet om. Ik ben ook een van de drie namen op het lijstje mogelijke wethouders, met name voor het geval GroenLinks een van de ‘hardere’ portefeuilles zou gaan beheren. Maar goed, laten we eerst maar eens een fatsoenlijke verkiezingsuitslag halen.