Rita is getild. Ja, ik geef onmiddellijk toe dat leedvermaak zich van mij meester maakte. Vooral na lezing van de uitleg van haar spindoctor, die Rita’s naïviteit probeerde uit te leggen als een vorm van eerlijkheid: ze vertrouwt iemand tot het tegendeel blijkt. Gelukkig dat ze geen gevangenisdirecteur meer is.

Enfin, ik natuurlijk meteen naar de Telegraaf surfen om te kijken wat daar de stemming was. Niet best, maar toch ook veel leedvermaak. En daar konden de Verdonkfans kennelijk niet tegen, want ze klikten massaal op ‘Ik heb een klacht over deze reactie’. Veel weggecensureerde reacties derhalve, maar op een gegeven moment was de redactie het kennelijk zat met al die klachten, getuige deze reactie:

De sympathieke Leo de Kleijn is de nummer drie van de SP in Rotterdam, dus niet veel GroenLinksers zullen zijn weblog volgen. Daarom geef ik aan de planeet graag even door welke belangrijke ontdekking hij deed over PvdA-deelname aan het kabinet:

“Al surfend liep ik tegen de essentie van het huidige kabinet met de PvdA aan. Ga naar de PvdA website. Klik op het kopje in het linkermenu onder ‘plannen‘ en je vindt keurig de verkiezingsprogramma’s van de partij. Daaronder staat een subkopje ‘resultaten‘. En wat zien we daar? NIETS! Zelfs niet in het archief…”

Op 10 april zijn er verkiezingen in Nepal, na jaren van burgeroorlog. De maoistische guerilla’s hebben zich omgevormd tot politieke partij met als een van haar hoofdpunten afschaffing van de monarchie. Het lijkt een klassenstrijd, maar het is ook een kastenstrijd.

De koning en zijn politieke entourage behoren tot de strijderskaste, terwijl de leiding van de maoisten gerecruteerd wordt uit de priesterkaste (ofwel de twee hoogste kasten uit de hindoehiërarchie). Onder de lagere kasten is al gemor aan het ontstaan over privileges die de rode bovenklasse zich toeëigend.

Hoe dan ook, van de maoistische leider Prachanda bestonden tot nu toe alleen schimmige plaatjes. Maar nu voert hij campagne en valt ineens zijn gelijkenis op met een maoist die we van dichter bij huis kennen. Kijk maar:

Gigantische scoop van de Telegraaf. André Rouvoet wilde een opbouw op zijn garage neerzetten, maar zijn buren waren tegen. Dat ging natuurlijk leiden tot klassejustitie, waarbij de welstandscommissie als een knipmes zou buigen voor de minister. Ware het niet dat André het de moeite van ruzie met de buren niet waard vond en zijn plan introk. Hetgeen door een lezer van de wakkere krant als volgt geduid wordt:

Waterlog, een van de websites waar Brechtje voor schrijft, maakt gebruik van Snapshots. Dat is een geinige gadget die bij een link een screenshot van de betreffende website ophaalt. Snapshot verdient zijn geld door er leuke commerciële links bij te plaatsen waar ze denkt dat de lezers van de site wel in geïnteresseerd zouden kunnen zijn. En dat leidt dan hiertoe:

Als ik Rita Verdonk was, zou ik na de vorige keer vooraf inzage geëist hebben voor ik medewerking verleende aan een reconstructie door de Volkskrant van mijn uitzetting uit de VVD-fractie. Het resultaat is een politiek oninteressant emostuk in de krant van vandaag, waar niemand zich een buil aan kan vallen.

Maar ja, Rita had vermoedelijk een deal met de auteur van het stuk, Marc Peeperkorn, niet met degene die over de foto’s ging. Dat was Frank Schallmaier en die flikte dit:

Een triomfantelijke Rita tussen zum Tode betrübten partijbonzen. Dat is een fotoselectie die stemming probeert te maken, een stemming die niet door het stuk gestaafd wordt. Overigens is het redelijk bijzonder dat in dit soort gevallen de fotosamensteller apart vermeld wordt, dus het zou mij niet verbazen als hier ter redactie al een robbertje over gevochten is.

Tsja, als ik de gevangene niet martel, doet een ander het wel, dus kan ik er net zo goed mee doorgaan. Bovendien breng ik af en toe een lollie naar zijn dochtertje en dat zal die ander misschien niet doen. Dus over het geheel genomen is de bevolking beter af als ik de stroomstok hanteer dan wanneer een of andere Chinees dat doet.

Enfin, Oene van der Wal, de chef buitenland van Elsevier, legt even uit waarom we vooral zaken moeten blijven doen met het het regime van Burma.

Het woord is aan de heer Chimoio, aartsbisschop te Maputo, Mozambique: “Condooms zijn niet veilig want ik weet toevallig dat er twee Europese landen zijn, nee ik ga niet zeggen welke, twee landen dus, die condooms opzettelijk met aids besmetten en dat doen ze omdat ze ons nog altijd willen koloniseren, ja ze willen ons Afrikanen uitroeien om het land weer in te pikken en daarom moeten jullie voortaan wachten met neuken tot je getrouwd bent en daarna je leven lang bij elkaar blijven en zekersteweten niet vreemdgaan.”

Enfin, discussie in de kolommen van Sargasso, inclusief fijne samenzweringstheorie met arme Congolezen, gewetenloze blanke wetenschappers en een paar apen.