Portfolio politiek

Het is hier geweldig!

116

Sms’je van een vriend uit Afghanistan. Mooi natuurlijk dat de communicatie überhaupt werkt, maar vooral mooi dat Nederland gewoon geld uittrekt om een officier van justitie naar Kabul te sturen, zodat hij getuigen kan horen over de wandaden van enkele inmiddels in Nederland belande beulen van het oude communistische regime. Die verdienen immers gewoon cel, en gerechtigheid mag in dit soort zaken best wat kosten.

In dezelfde sector vanochtend het verheugende bericht in de krant dat Senegal de ex-dictator van Tsjaad gaat berechten, die daar al jaren ongestoord in ballingschap leefde. Charles Taylor is inmiddels in Den Haag gearriveerd, terwijl Joseph Kony duidelijk in het nauw zit. Kortom, de internationale pakkans voor massamoordernaars lijkt te stijgen.

Conservatisme op de helling

113

En nog een blad: de Helling. Deze keer als vernieuwend vormgevingselement het ontbreken van de titel op het omslag. Met uiteraard weer een aantal belangwekkende artikelen over linkse politiek en ‘autonoom beeld’. Maar genieten is het vooral van de column ‘Hype’ van Gijs van Oenen, politicoloog en rechtsfilosoof aan de Erasmus Universiteit.

Van Oenen maakt korte metten met het conservatisme, dat in Nederland in opkomst zou zijn. Een hype, stelt hij, want er is in het conservatieve deel van het politieke spectrum onvoldoende denkkracht aanwezig om van een revival te spreken (anders dan in bijvoorbeeld de VS, waar het conservatisme wel iets voorstelt). Vervolgens krijgt iedereen een veeg uit de pan. Altijd leuk. Vooruit, een citaat:

Lees verder Conservatisme op de helling

Ongrijpbaar racisme

110

Vroeger hadden racisten gewoon een hekel aan negers. Dat was duidelijk. In zekere zin kun je het een vooruitgang noemen dat dit soort heel primitieve gedachten in Nederland nauwelijks meer bestaan (anders dan in bijvoorbeeld Estland). Racisme in Nederland is er vermoedelijk niet minder op geworden, maar wel complexer, want vermengd met culturele componenten. Een hekel aan mocro’s, zeg maar.

Om de zaak weer eens een beetje scherp te krijgen, hadden we op de Rotterdamse fractie vertegenwoordigers van LBR en Radar uitgenodigd. Directe aanleiding was uiteraard de vraag hoe de komende tijd om te gaan met Leefbaar Rotterdam, dat nog altijd heftig tegenspartelt als je de partij in verband brengt met racisme. Niet helemaal onterecht. Veel van de laakbare uitspraken uit die hoek komen niet zozeer voort uit kwaadaardigheid als wel uit onwetendheid. Soms zijn het ook uitingen van vooroordelen die zelfs bij de meeste politiek correcte GroenLinkser in een onbewaakt ogenblik over de lippen kunnen komen.

Eén ding is echter zeker: het is makkelijker om met negatieve uitspraken dingen kapot te maken, dan met positieve uitspraken iets te herstellen. Dat is geen gedachte waar het zonnetje bij gaat schijnen.

Jij ook al, Balkie?

108

Vanochtend op pagina twee van de Volkskrant: de Oekraïense premier Joestsjenko ontmoet zijn Haagse evenknie en het lijkt er op de foto toch behoorlijk sterk op dat hier gezoend wordt. Een pagina verderop staat een berichtje waarin Amadeus Wilders de koningin bestraffend toespreekt, omdat zij de Nederlandse groetgebruiken verkwanseld heeft door een imam geen hand te geven. En nu dus Balkenende die zich zomaar laat zoenen. Door een man. Jakkes! Heeft dan niemand meer respect voor het slappe handje?

Hier met de poet!

107

Morgen spoeddebatteert de Tweede Kamer op initiatief van GroenLinks over topsalarissen in de publieke sector. Die rijzen als bekend de pan uit, zoals de Intermediair enquête vorige week nogmaals aantoonde. Je kunt je tenslotte afvragen of een maandsalaris van 30.000 euro ooit gerechtvaardigd is.

Wat ik wel jammer vind is dat mijn partij in deze discussie steeds voorstelt het salaris van de minister-president te hanteren als maximum voor alle topbestuurders in de publieke sector. Dat is namelijk nogal een overschatting van de politiek. Je hoeft echt niet het grootste licht der natie te zijn om daarin overeind te blijven. Kijk maar eens naar de huidige kabinetsploeg. Belangrijk werk, daar niet van, maar niet de zwaarst denkbare klus in het landsbestuur.

Laten we maar eens eerlijk zijn: secretaris-generaal zijn op een ministerie is een zwaardere baan dan minister. En zo zijn er nog heel wat meer banen in de publieke sector die heel veel meer voorstellen dan top dog in het Haagse babbelcircuit. Een discussie over topsalarissen is noodzakelijk, maar de politiek moet die niet aangrijpen om zichzelf gewichtiger te maken dan ze is.

Ongegeneerd leedvermaak

103

Goed, het is dus de student met de bril geworden en niet Rita “ik doe niet mee, ik doe toch mee, ik ben recht door zee” Verdonk. Jammer, want het zou de komende verkiezingen lekker overzichtelijk gemaakt hebben, een ongeleid projectiel aan het hoofd van de VVD. Dit soort verstandige beslissingen van liberale VVD-leden zijn slecht voor mijn humeur.

Gelukkig heb ik me nog een uurtje kunnen vermaken met de 500 reacties op de website van de Telegraaf. Al die rancune, al die verongelijktheid, al dat ‘ik ga emigreren’ en ‘Nederland gaat naar de kloten’. En dan als toetje een mokkende Kay van der Linden vanochtend in de Volkskrant. Heerlijk!

Wie wil er een ijsje?

100

Slechts twee mensen hebben zich aangemeld voor het ijsje dat ik op 13 maart uitloofde aan de 152 kiezers die mij een week eerder een voorkeurstem bezorgden. Daarvan probeerde er eentje het onder valse voorwendselen (maar ze viel meteen door de mand, omdat ze niet in Rotterdam woont). Met de ander ga ik heel lang van dat ijsje genieten. De rest, mocht die zich nog bedenken, heeft pech gehad. Afspraak is afspraak. Ik voer alleen het beleid uit. Zo hebben we dat met z’n allen in dit land afgesproken. Regels zijn regels. Ik ben recht door zee. Yada yada. Daadkracht. Yada.

En wat vindt The Economist ervan?

099

“Some Americans believe that Europeans have lost the desire to defend their values against extremists (especially those of the ultra-Muslim variety). The news from the Netherlands this week appears, at first sight, to confirm their fears.” Zo begint het artikel over Ayaan Hirsi Maganali in The Economist van deze week, onder de titel ‘Heading for the land of the free’. Wat volgt is een genuanceerde, scherpe analyse van de gebeurtenissen, zoals van ’s werelds beste opinieblad te verwachten valt.

Alleen de afsluiter, na een opmerking over hoofddoekjesverboden in Frankrijk en Turkije, is merkwaardig: “So Europe can be tough; what it lacks is a robust culture of free speech and free personal behaviour.” Want het land of the free heeft het behoorlijk moeilijk met personal behaviour als het om homo’s gaat. Free speech zal allicht kloppen, maar Ayaan komt er nog wel achter dat ze in de VS meer kan zeggen dan hier, maar dat het veel minder impact heeft. Enfin, hopelijk komt ze snel terug, want ze is oprechter en intelligenter dan Geert Wilders, Marco Pastors en Rita Verdonk samen.

Ja mensen, de stemming zit er lekker in

098

Gisteren de informele ondervraging van nieuwe wethouders door de gemeenteraad, vandaag de formele installatie. En, zoals te verwachten viel, het was meteen vuurwerk. Tenslotte is wethouder cultuur en integratie Orhan Kaya de man die eind vorig jaar LR-voorman Marco Pastors datzelfde baantje ontnam. Hij trekt zelfs in diens kamer. Het draaide vooral om Orhans Metro-citaat ‘Leefbaar riekt naar racisme’. Dat lag nog altijd dwars bij LR (u weet wel, de partij van Antillianen mag je aborteren, moslims zijn in aanleg allemaal dieven en GroenLinks wil de sharia invoeren).

Enfin, op politiek niveau gaat daar geen liefde verloren. Maar in de stad moet natuurlijk wel wat gebeuren. Het nieuwe college mag niet in de val van vroeger trappen, door de gevoelens van sommige witte Nederlands over de multiculturele samenleving te negeren. Het vorige college maakte de fout van een 180 graden koerswijziging, waarbij juist de allochtonen zich weer ongehoord voelden. Nu is het tijd om de juiste middenkoers te vinden. Geen eenvoudige opgave.

SKIN (2)

096

Na de eerste bijeenkomst van 31 januari vanavond opnieuw bij SKIN (Samen Kerk in Nederland) Rotterdam. De verkiezingstijd is voorbij, dus de opkomst onder politici is beperkt. Alleen Christen Unie en GroenLinks geven acte de présence. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook de belangstelling van migrantenkerken beperkter is.

Op het programma staat vooral de verdere vorming van SKIN, dat hopelijk een belangrijke rol kan krijgen als gezicht van migrantenkerken naar de buitenwereld toe. Dat hebben de moskeeën namelijk beter geregeld, waardoor ze meer steun krijgen van de overheid. Anderzijds hebben de traditionele Nederlandse kerken natuurlijk uitstekende lijntjes naar de overheid lopen. Er valt echter nog veel te winnen, als het contact met vaak genoeg vergeten groepen migranten in de stad versterkt kan worden.