Slechts twee mensen hebben zich aangemeld voor het ijsje dat ik op 13 maart uitloofde aan de 152 kiezers die mij een week eerder een voorkeurstem bezorgden. Daarvan probeerde er eentje het onder valse voorwendselen (maar ze viel meteen door de mand, omdat ze niet in Rotterdam woont). Met de ander ga ik heel lang van dat ijsje genieten. De rest, mocht die zich nog bedenken, heeft pech gehad. Afspraak is afspraak. Ik voer alleen het beleid uit. Zo hebben we dat met z’n allen in dit land afgesproken. Regels zijn regels. Ik ben recht door zee. Yada yada. Daadkracht. Yada.

Gisteren de informele ondervraging van nieuwe wethouders door de gemeenteraad, vandaag de formele installatie. En, zoals te verwachten viel, het was meteen vuurwerk. Tenslotte is wethouder cultuur en integratie Orhan Kaya de man die eind vorig jaar LR-voorman Marco Pastors datzelfde baantje ontnam. Hij trekt zelfs in diens kamer. Het draaide vooral om Orhans Metro-citaat ‘Leefbaar riekt naar racisme’. Dat lag nog altijd dwars bij LR (u weet wel, de partij van Antillianen mag je aborteren, moslims zijn in aanleg allemaal dieven en GroenLinks wil de sharia invoeren).

Enfin, op politiek niveau gaat daar geen liefde verloren. Maar in de stad moet natuurlijk wel wat gebeuren. Het nieuwe college mag niet in de val van vroeger trappen, door de gevoelens van sommige witte Nederlands over de multiculturele samenleving te negeren. Het vorige college maakte de fout van een 180 graden koerswijziging, waarbij juist de allochtonen zich weer ongehoord voelden. Nu is het tijd om de juiste middenkoers te vinden. Geen eenvoudige opgave.

Na de eerste bijeenkomst van 31 januari vanavond opnieuw bij SKIN (Samen Kerk in Nederland) Rotterdam. De verkiezingstijd is voorbij, dus de opkomst onder politici is beperkt. Alleen Christen Unie en GroenLinks geven acte de présence. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook de belangstelling van migrantenkerken beperkter is.

Op het programma staat vooral de verdere vorming van SKIN, dat hopelijk een belangrijke rol kan krijgen als gezicht van migrantenkerken naar de buitenwereld toe. Dat hebben de moskeeën namelijk beter geregeld, waardoor ze meer steun krijgen van de overheid. Anderzijds hebben de traditionele Nederlandse kerken natuurlijk uitstekende lijntjes naar de overheid lopen. Er valt echter nog veel te winnen, als het contact met vaak genoeg vergeten groepen migranten in de stad versterkt kan worden.

Belletje van een journalist. Zeg, dat die Orhan Kaya nu wethouder voor GroenLinks is geworden, dat was nogal onverwacht, hoe is dat eigenlijk gegaan? Waren er soms een heleboel Turken komen opdagen bij de ledenvergadering? Helaas, geen Feijenoordse toestanden bij ons, moet ik hem teleurstellen. Orhan is gewoon op zijn kwaliteiten te elfder ure naar voren geschoven, omdat we integratie in de portefeuille kregen en dat nu eenmaal zijn speerpunt is.

GroenLinks Rotterdam is bij de vorige verkiezingen al streng geweest met de selectie. Niemand komt meer vanwege zijn leuke achterban op de lijst. Of anders gezegd: er is inmiddels zoveel allochtoon talent dat een politieke partij bij het werven van kandidaten niet meer terug hoeft te vallen op de traditionele leiders van de groep.

Maar eh, heeft het feit dat Orhan allochtoon is, dan helemaal niet meegespeeld? Natuurlijk wel, maar op een heel andere manier. Zoals Ahmed Aboutaleb in Amsterdam heeft aangetoond, geeft het meerwaarde dat een allochtoon de integratieportefeuille in handen heeft. Hij heeft enerzijds een voorbeeldfunctie en kan tegelijkertijd weigerachtigen stevig aanpakken zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen. Donderdag presentatie van het nieuwe college, een week later de formele installatie. Inshallah.