Tot de minder enerverende onderdelen van het campagnevoeren behoort het canvassen. Om de een of andere reden is het in politieke kringen niet gebruikelijk om ‘krantjes huis aan huis bezorgen’ te zeggen, want dat wordt ermee bedoeld. Hoe dan ook, ik duw in een middag een kleine duizend verkiezingskranten in brievenbussen in Cool, de buurt rond de Witte de Withstraat.

In diezelfde straat hangen we tijdens de museumnacht nog verkiezingsborden op aan lantaarnpalen en dergelijke. We hebben nu eenmaal niet het budget van Leefbaar Rotterdam en PvdA, die abri’s volhangen met dure posters. Hoe de PvdA aan een ton komt, snap ik wel. Het is een grote partij, met veel leden en een stevige centrale kas. Maar waar Leefbaar Rotterdam anderhalve ton vandaan haalt, is me een volstrekt raadsel. Ze hebben niet eens genoeg mensen om zelf te canvassen – daar betalen ze professionele bezorgers voor. Dan doen wij het met een luizige 16.000 euro bepaald niet slecht.

“Ik wil graag het volgende voorstellen. De bedenkers begeven zich met een zakje aanmaakhoutjes en een doosje lucifers naar crematorium Westgaarde. De hoogste tijd voor een aangepaste euthanasiewetgeving. Met moderne crematoria wordt bij verbranding de warmte gebruikt om elektriciteit op te wekken. Zo kunnen ze toch nog waardevol bijdragen aan de samenleving.”

Aldus een mailtje naar aanleiding van ons plan ‘Voorrang voor vrouwen’. Altijd prettig als je wat feedback over je werk krijgt. Tijdens een flyeractie bij het station zorgde de politie op geheel andere wijze voor wat feedback. Of we een vergunning hadden. Nee, want die hebben we niet nodig. Vrijheid van meningsuiting en zo. Maar goed, om geen heisa op onze hals te halen houden we er maar even mee op.

Wat aanvankelijk in mijn agenda stond als weer een lijsttrekkersdebat ontaardde vanavond in een ontluisterend démasqué van Leefbaar Rotterdam. In de ochtend had Marco Pastors zijn excuses aangeboden voor het beledigen van Marokkanen, een actie die terecht ook door de eigen achterban werd uitgelegd als draaikonterij om bij de PvdA in het gevlei te komen.

In een poging die misser weer goed te maken ging vriend Marco tijdens het debat in de bibliotheek helemaal los en deed pogingen alles te beledigen wat los en vast zat. Hij werd uitgejouwd. Na afloop luisterde ik twee Leefbaren af die ervan overtuigd waren dat het publiek ingehuurd was door de linkse maffia. Tsja, dat is natuurlijk ook een verklaring.

Anderzijds, slechte publiciteit is beter dan geen publiciteit, zullen ze misschien bij LR denken en deze actie leverde hen voor de tweede achtereenvolgende dag een fragment in Nova op, nadat gisteren al een dronken wethouder Marianne van den Anker de partij in the picture speelde. Enfin, in de nazit van GroenLinks, Stadspartij en SP was het erg gezellig.

Update een dag later: het blijkt inderdaad te werken. In de peiling van vanavond staat Leefbaar Rotterdam op 15 zetels (PvdA 17, CDA/VVD/GL/SP elk 3, CU 1).

Met de campagne lekker op gang slaat GroenLinks lekker zijn slag in de media, al blijft het nogal onvoorspelbaar. Onze actie ‘Hart tegen hard’ van maandag leverde maar belangstelling van één fotograaf en journalist op, maar scoorde toch de voorpagina van het Rotterdams Dagblad. Mooi plaatje van Femke Halsema die een fouilleervrije zone onthulde. Daar doe je het voor.

Gisteren lanceerden we een emancipatieplan en gingen we met kamerlid Naima Azough op bezoek bij een opvang van tienermoeders en allochtone vrouwenorganisatie Dona Daria. Geen journalist was geïnteresseerd, maar vandaag barstte alsnog rumoer los om een heel klein elementje in het plan, dat daar ook specifiek in gestopt was om opzien te baren: een aparte vrouwenwagon in de nachtmetro, naar analogie van de vrouwenparkeerplaats bij Now&Wow. Ergens had iemand dat verkeerd begrepen en er een aparte wagon voor allochtone vrouwen van gemaakt. Maar vervolgens werd ons kandidaat raadslid Nadya van Putten wel platgebeld door de media en kon ze het plan ontvouwen. Zo gaan die dingen.

Op het laatste moment moet ik invallen bij een debat van kleine partijen in proeflokaal De Ridder. De VVD is er ook – heel sportief. Christen Unie ontbreekt, want het is zondag. Verder zijn Stadspartij, SP en D66 vertegenwoordigd. En ik namens GroenLinks dan. We mogen reageren op stellingen en vragen uit het publiek. Dat is een type van improviserend debatteren waar je van moet houden.

Mij ligt het in elk geval totaal niet. Ik bereid me liever goed voor en maak dan een punt. Gevolg is dat ik aan het eind van de middag het kleinste applaus oogst, al kan dat ook gelegen hebben aan het feit dat ik geen achterban heb meegenomen. Het levert me de titel ‘kleinste partij van Rotterdam’ op en een fles wijn. En een altijd gezellige nazit.

Woensdagavond fluisterde Wessel Penning van het Rotterdams Dagblad me al toe dat de peiling van vandaag in zijn krant er voor ons beter uitziet dan de drie van de gemeente, die de nogal dubieuze manier van doorvragen hanteerden (o, u gaat niet stemmen, maar als u wel zou gaan stemmen waarop dan? – daar komen geen kleine partijen als antwoord uitrollen). Dat blijkt. We halen drie zetels (PvdA 17, LR 12, CDA 4, VVD 4, SP 4, CU 1). Ook in de landelijke peiling van gisteren gaan we fors omhoog, elf zetels, na het dieptepunt van zeven eerder deze maand.

Kortom, de campagne is op gang gekomen. De media-aandacht voor GroenLinks is de afgelopen twee weken, sinds we stevig zijn gaan actievoeren, ook vervijfvoudigd. Ik breng vandaag dik twee uur kleumend op het Binnenwegplein door om verkiezingskrantjes en flyers aan de man te brengen. Veel gegrom natuurlijk, maar ook leuke reacties, zelfs mensen die iets zeggen in de trant van ‘o is het van GroenLinks, dan wil ik het krantje wel’. Na een poosje besluit ik alleen nog maar vrolijk kijkende mensen aan te spreken. Daar is de slaagkans toch groter bij.

Tegen het eind stapt een ouwe rot in het activistenvak op me af om uit te leggen dat ik de krantjes anders moet beethouden. Dan pakken mensen ze makkelijker aan. ‘Veel succes, jongen.’

Vooruit, we gooien er nog een lijsttrekkersdebat tegenaan, dit keer door de NRC en de RRKC georganiseerd in Kriterion, de oude bioscoop in het Groothandelsgebouw. Er is ook een onderwerp, integratie, en dat zorgt ervoor dat er iets meer gefocust gedebatteerd wordt. Marco Pastors moet halverwege naar Barend & Van Dorp, en laat zich vervangen door Ronald Sörensen, waardoor het debat weliswaar beschaafder maar ook minder enerverend wordt. Scherpste debater van de avond vind ik Salima Belhaj van D66, ad rem en to the point.

Oh ja, het ging over integratie. Welnu, vriend Marco bracht de stemming er goed in door te stellen dat je een moslim herkent aan een baard, een jurk en een mes, en door nog wat te miepen over het feit dat GroenLinks kans had gezien hem zijn baantje als wethouder af te pakken. Waarop Orhan Kaya snel terug sloeg met ‘Dat had je verdiend’ en het grootste applaus van de avond oogstte. Maar verder blijken er vooral nuanceverschillen te bestaan tussen wat er gedaan moet worden tegen segregatie en achterstanden in de samenleving: veel meer scholing, kansen op de arbeidsmarkt bevorderen, woningmarkt mixen en zo nog wat duw-en-trek maatregelen. Ook Leefbaar Rotterdam heeft, ondanks een oprisping zo af en toe, ingezien dat de samenleving nauwelijks maakbaar is.

Debat in Prachtig, het café onder de Erasmusbrug, georganiseerd door het Rotterdams Dagblad, zoals we hier het AD/RD hardnekkig blijven noemen. Eerst mogen vier kleine oppositiepartijen met elkaar aan de slag. Die zijn relatief eensgezind, dus echt spannend wordt dat niet. Daarna mogen de vijf die meer zetels hebben in de peilingen: PvdA, Leefbaar, CDA, VVD en SP. Dat wordt net geen schreeuwpartij, maar het scheelt weinig. Pastors noemt Van Heemst een leugenaar. Van Heemst beschuldigt Pastors van liegen. Blij dat de zaal vooral vol zit met partij-aanhang en niet met ‘gewone burgers’, want het is een genante vertoning.

In de aanloop naar de verkiezingen draai ik alvast mee met de wekelijkse fractievergaderingen. Normaalgesproken komen daar vooral de commissie- en raadsvergaderingen aan de orde, maar vanwege de campagnes ligt de actieve politiek redelijk stil, al is vorige week nog wel een verwaterde versie van de Rotterdamwet doorgevoerd: in sommige wijken mag je alleen nog maar komen wonen als je een baan hebt. Ook de PvdA stemde voor.

De fractievergadering is nu vooral een bespreking van campagne-activiteiten: wie is waar geweest, welke vervolgacties zijn nodig. Het lijstje met media-aandacht ziet er behoorlijk wat vrolijker uit dan in voorgaande weken. Onze acties tot nu toe zijn absoluut succesvol. Nu nog twee weken volhouden en dan hopen op een fraaie uitslag.

Opnieuw een debat, dit keer bij Wah Fook Wui, de stichting voor welzijnsbehartiging van Chinezen in Rotterdam. De discussie is geanimeerd, want ook de doorgaans weinig luidruchtige Chinezen merken dat ID-banen worden afgeschaft, dat hun Chinese school het moeilijk heeft, dat de jacht op illegale werknemers intimiderende trekjes heeft aangenomen, dat ouderen dreigen te vereenzamen. Daar willen ze van de dames en heren politici oplossingen voor horen.

Onderwijs en welzijn vormen minder mijn terrein dan de verhouding tussen kerk en overheid, waar het afgelopen maandag over ging. Gelukkig geldt dat, behalve voor wethouder Lucas Bolsius, ook voor de anderen, zodat ik makkelijk overeind blijf. Sterker nog, de vragen vanuit de Chinese gemeenschap passen precies in het GroenLinkse straatje. Ze moet vooral een omslag maken: niet zoeken naar financiering voor het Chinese welzijn in het algemeen, maar aansluiten bij bestaande structuren. Zo kan aansluiting bij de brede school goede mogelijkheden bieden voor de voortzetting van de Chinese school.

Na dik twee uur discussiëren is er lunch. Uiteraard. Mooie gelegenheid om nog wat verder te praten met mensen over onder meer de taken van de Kamer van Koophandel en de politieke betrokkenheid van Chinezen. En alweer een cadeautje: een boek over de geschiedenis van Wah Fook Wui.