Kijk, dat is nou aardig. Stichting Wah Fook Wui, waar ik op 18 februari was, stuurt foto’s van de bijeenkomst. Niet dat er veel bijzonders te zien valt, gewoon wat politici achter een tafeltje en wat publiek ervoor, maar het is een attent gebaar. Zoals alles bij de Chinese gemeenschap attent was, de uitnodiging vooraf, de opvang van gasten, het eten. En ook nog de inhoudelijk interessantste bijeenkomst waar ik tijdens de campagne geweest ben. Kortom, fijn dat de botte Nederlandse cultuur niet overal de norm is.

Aardig berichtje in de krant. Peter van Heemst is afgelopen zaterdag op de markt geweest om kiezers te bedanken voor hun stem. SP boos. “Want de kiezers bedanken, dat is ons idee.” Neemt de PvdA eens een SP-idee over, is het weer niet goed.

Goed voorbeeld doet goed volgen, dus vanaf deze plek: alle 152 mensen die de moeite namen het knopje bij mijn naam in te drukken: bedankt!

Maak je bij mij bekend en ik trakteer op een ongetwijfeld zonnige Hemelvaartsdag om twee uur ’s middags op een ijsje bij Capri. Wanneer zich meer dan 152 stemmers aandienen hanteer ik een Leefbaar-sanctie: allemaal zonder ijsje terug naar je eigen huis, stelletje fraudeurs!

100 miljoen doden door het communisme
Banden met een pedofielen vereniging
Treinkapers, fraudeurs en geweldplegers in de partij
Aanzetten tot de moord op Fortuyn
Oproepen tot verstoren vergaderingen van “rechtse” partijen
Verraad aan het eigen volk door uitverkoop Nederlandse cultuur
[logo’s SP en GroenLinks]
Geen stem voor deze rode fascisten

Deze posters zonder afzender verschenen een paar dagen voor de verkiezingen her en der in het Rotterdamse straatbeeld. De eerste constatering in onze kringen was uiteraard dat er maar één spelfout in staat. Zo arrogant zijn we dan ook wel weer. Maar het blijft natuurlijk verontrustend dat er types in de stad rondlopen die graag dingen wereldkundig maken waarvan ze zelf ook beseffen dat ze zo over de schreef gaan dat je je naam er beter niet onder kunt zetten.

Overigens, als je ‘uitverkoop nederlandse cultuur’ in Google intikt, komt als eerste de website van Nieuw Rechts boven drijven. Tik je ‘pedofielen vereniging’ (foutief gespeld als twee woorden) in, dan duiken Stormfront en weer Nieuw Rechts hoog op de lijst op. De term ‘rode fascisten’ is zo populair dat de antifascistische site van Kafka bovenaan de lijst belandt. Maar verder heb ik uiteraard geen flauw idee wie die postertjes nou geplakt zou kunnen hebben.

Tsja, wat doe je dan? Je komt als GroenLinks bobo’s bij elkaar, laat de ogen nog eens gezamenlijk over de uitslag glijden en komt tot de conclusie dat het een heel raar plaatje is. Puur cijfermatig zou PvdA+LR de meest logische combinatie zijn, natuurlijk. Maar dit zijn rare tijden, dus zo heel waarschijnlijk is dat niet. Kortom, aanleiding genoeg tot talloze strategische bespiegelingen. Waarover je natuurlijk zwijgt op je weblog.

Als eerste kiezer mag ik om half acht in het stadhuis mijn stem uitbrengen – vroeg, want ik moet de hele dag werken in Amersfoort. De hele dag heb ik een dubbel gevoel: enerzijds de overtuiging dat links een meerderheid gaat halen in Rotterdam, anderzijds het gevoel dat we vermalen gaan worden in het geweld tussen PvdA en LR. Dat voorgevoel komt ’s avonds uit. PvdA 18, LR 14, VVD/CDA/SP elk 3, GL 2, CU/D66 elk 1. Toch een beetje zuur gevoel dat wij de hete kolen uit het vuur gehaald hebben en dat de PvdA ervan profiteert. Maar echt hard komt de klap uit de deelgemeenten aan: op een paar plekken stabiel gebleven, maar verder overal verloren.

Toch zijn we gek genoeg niet echt depri. LR is verslagen en dat is toch het belangrijkste. En voor de Stadspartij is het nog lulliger. Enfin, op naar het café van de SP, want daar zit de stemming er best lekker in.

De laatste loodjes van de campagne: nog wat krantjes bezorgen, flyeren tijdens de avondspits bij het station. Ook de PvdA komt even voorbij zetten, als een kudde olifanten. Lijsttrekker Peter van Heemst wordt op een verhoginkje gezet, roept wat door een toeter, Wouter Bos doet hetzelfde. Even later is de rode brigade weer weg. Rare manier van doen, die weinig echte interesse in de Rotterdammers uitstraalt, maar daar verbaas ik me bij Leefbaar Rotterdam ook over, en die staan evengoed hoog in de peilingen. Maar goed, we zijn natuurlijk allemaal behoorlijk campagnemoe. Morgen de grote dag.

Tot de minder enerverende onderdelen van het campagnevoeren behoort het canvassen. Om de een of andere reden is het in politieke kringen niet gebruikelijk om ‘krantjes huis aan huis bezorgen’ te zeggen, want dat wordt ermee bedoeld. Hoe dan ook, ik duw in een middag een kleine duizend verkiezingskranten in brievenbussen in Cool, de buurt rond de Witte de Withstraat.

In diezelfde straat hangen we tijdens de museumnacht nog verkiezingsborden op aan lantaarnpalen en dergelijke. We hebben nu eenmaal niet het budget van Leefbaar Rotterdam en PvdA, die abri’s volhangen met dure posters. Hoe de PvdA aan een ton komt, snap ik wel. Het is een grote partij, met veel leden en een stevige centrale kas. Maar waar Leefbaar Rotterdam anderhalve ton vandaan haalt, is me een volstrekt raadsel. Ze hebben niet eens genoeg mensen om zelf te canvassen – daar betalen ze professionele bezorgers voor. Dan doen wij het met een luizige 16.000 euro bepaald niet slecht.