Deze middag de derde aflevering van Elephant Talk, een initiatief van GroenLinks en de SP. Tot aan de verkiezingen iedere derde zondagmiddag van de maand een debat in de White Elephant aan de West-Kruiskade. Thema was deze keer veiligheid. Of liever de schijnveiligheid die de afgelopen jaren gecreëerd is. Ofwel: demoniseer een stel moslims, maak de mensen op die manier bang, stel vast dat het wel meevalt en presenteer dat dan als een enorme overwinning. Als de verkiezingen naderen, maak je daar weer een hoop misbaar over, zodat de cyclus weer opnieuw kan beginnen. Hopelijk trappen de Rotterdammers er niet opnieuw in. Over olifanten gesproken.

Eindelijk eens een keer ontspannen praten over de multiculturele samenleving, vanavond in De Heuvel aan de Grote Markt. Network of Trust, een groep jonge Rotterdammers, organiseerde een bijeenkomst met film, sketches en debat voor een publiek dat voor de gelegenheid was ingedeeld in eerste- en tweederangs burgers (de eerste groep kreeg koekjes en koffie/thee in een kopje, de tweede mocht zichzelf iets inschenken in plastic bekertjes). Politiek incorrecte grappen toegestaan.

Wat allemaal niet wegnam dat het thema serieus genoeg was: “M’n eige stad en toch voel ik me hier niet thuis”. De sfeer in de stad is er de afgelopen jaren tenslotte niet op vooruitgegaan. Maar juist op zo’n avond vat een mens weer moed. Er zijn nog genoeg mensen die zich er niet bij neergelegd hebben en die ervan overtuigd zijn dat Rotterdam een wereldstad zal blijven, hoeveel angst die wereld sommige bewoners dezer dagen aanjaagt. Moedig voorwaarts!

In een nogal chaotische vergadering heeft GroenLinks vanavond de lijsten vastgesteld voor de (deel)gemeenteraadsverkiezingen van 2006. Lijsttrekker Orhan Kaya was al eerder aangewezen en ook verder bevatte de lijsten weinig verrassingen. Alleen over Charlois ontstond enige commotie, omdat de kandidatencommissie met een summiere motivatie de volledige zittende fractie terzijde had geschoven. Begrijpelijk dat de leden dat niet pikten en alsnog Mustafa Akdemir als lijsttrekker naar voren schoven. Geen schoonheidsprijs voor het proces dus, maar altijd nog beter dan de achterkamertjespolitiek van Leefbaar Rotterdam, waar de leden van de kandidatencommissie vooral zichzelf hoog op de lijst wilden zien (en de gewone partijleden onvoldoende tanden hebben om daar een stokje voor te steken).

Mijn eigen plaats op de lijst is nummer vijf, precies degene waar ik om gevraagd had. Het is geen plek die direct uitzicht geeft op een plekje in de raad, maar daar maal ik niet om. Ik ben ook een van de drie namen op het lijstje mogelijke wethouders, met name voor het geval GroenLinks een van de ‘hardere’ portefeuilles zou gaan beheren. Maar goed, laten we eerst maar eens een fatsoenlijke verkiezingsuitslag halen.

Een middag en een avond redigeren verder is het verkiezingsprogramma weer min of meer gladgestreken na de inslag van enkele tientallen amendementen. Een literair meesterwerk is het nog altijd niet. Gelukkig hoeft dat ook niet. Het lezen van een compleet verkiezingsprogramma is voor de echte die-hards en die zijn waarschijnlijk wel wat omslachtig taalgebruik gewend. Het belangrijkste doel van een programma is dat je als partij je ideeën weer eens goed op een rijtje zet.

Voor alledaags gebruik komt er een samenvatting met de belangrijkste en rijpste punten. Ook maken we folders en een krant. Allemaal manieren om de hoofdboodschap duidelijk naar voren te brengen: een leefbare stad begint met mensen die voor elkaar open staan.

Vanavond heeft GroenLinks Rotterdam in een licht chaotische vergadering het verkiezingsprogramma vastgesteld. Leden hadden de moeite genomen om maar liefst 54 amendementen op te stellen, dus er was veel discussie en handopsteken om te stemmen. Uiteindelijk ligt er echter wel een doorwrocht programma, met veel concrete punten. Daar kunnen andere partijen nog een puntje aan zuigen. We mogen er ook trots op zijn dat dit programma niet door de top naar beneden gedropt is, maar werkelijk van onderop uit de leden is voortgekomen. Alleen zullen we nog flink wat redactie moeten plegen om de tekst stilistisch glad te strijken. Doorwrocht is niet altijd hetzelfde als toegankelijk.

Bij tientallen gemeentehuizen in heel Nederland werd vanavond een wake gehouden voor de elf slachtoffers van de brand in het cellencomplex bij Schiphol. Zij zaten daar opgesloten omdat ze niet de juiste papieren hadden. Onder de doden was bijvoorbeeld een Oekraiense jongen die maar een werkvergunning voor een paar maanden had en toevallig opgepakt werd toen hij zijn Poolse vriendin op haar werk kwam bezoeken.

Bij de Amsterdamse wake was op het laatste moment nog wat consternatie, omdat het Journaal wilde komen en de PvdA daarom eiste dat Wouter Bos in het sprekersprogramma gepropt zou worden. In Rotterdam verliep alles rustig, met enkele tientallen deelnemers. Hoewel het een breed politiek initiatief was, hadden alleen de linkse partijen de moeite genomen ook echt te komen. Jammer.