In Parijs brandde een iconische kerk af. Daar zal dit jaar geen Pasen gevierd worden. Een enkeling begon likkebaardend aan het betoog dat dit zijn stookpaardje bevestigde over de joods-christelijke teloorgang, die dan wel door de moslims dan wel door de eigen elites bewerkstelligd wordt (daar is men in die kringen nog niet uit, of de islam een zelfstandige vernietingskracht is of slechts een instrument in handen van de westerse bovenklasse).

Enfin, het vuur greep om zich heen, maar de belangrijkste kunstschatten werden gered en de hoofdconstructie bleef fier overeind staan. Ik zag een metafoor voor iets anders. Je kunt stoken wat je wilt, en je kunt bij vlagen succes hebben met je self fulfilling prophecy van de ondergang, maar het bouwwerk zal blijven staan en sneller hersteld worden dan je kunt bevroeden. Dat is waar het Paasverhaal over gaat. (sg)

We vervelen ons, mopperden de bewoners van het land dat net weer een stukje gelukkiger was geworden, straks valt er helemaal niks meer te mopperen en wat moeten we dan? Toen kwamen er verkiezingen. Er was een debat met saaie mannen. Maar er was er eentje, die met de manische blik en het onrustige neusschot, die was niet saai. Alle anderen hadden de schurft aan hem, dat kon je zo zien. Die moesten ze hebben! Die zou wel wat reuring in de tent brengen!

De uilenman had natuurlijk rare standpunten, en ze wilden best in de krant zeggen dat ze die niet kenden of het er matig mee eens waren, maar dat deed er uiteindelijk niet toe. Beteuterde gezichten wilden ze zien bij de anderen. Dat was nog eens lachen! En als het land dan een stukje wiebeliger bestuurd werd, ach, dan zakten ze maar een paar plaatsjes op die ranglijst. Geluk hadden ze zat, vermaak was wat ze ontbeerden. (sg)

Dezelfde types die menen dat criminele asielzoekers teruggestuurd moeten worden, roepen nu om het hardst dat de Koerden hun Hollandse jihadi’s lekker zelf mogen houden. Ongeveer zoals ‘opvang in de regio’ ineens een veel minder aantrekkelijk concept is als massa’s Venezolanen op Curaçao arriveren. Anderen hebben immers een morele plicht tot actie, maar Nederland heeft beste-jongetje-van-de-klas-syndroom, dus hoogstens een halfbakken inspanningsverplichting.

Het stuitende is niet eens de hypocrisie. Dat zou impliceren dat we een dubbelhartige afweging maken. Maar we maken geen afweging, we zien het verband domweg niet. De gedachte komt niet in ons op dat we voor de verandering zelf een opportunistisch thuisland zijn dat weigert zijn misdadigers (tegen de menselijkheid) terug te nemen. Anderen de rotzooi laten opruimen, er is altijd wel een reden te bedenken waarom dat rechtvaardig is. (sg)

Volgens sommigen is Willem Holleeder een harde crimineel, die Freddy Heineken ontvoerde, meerdere mensen liet omleggen en zijn zussen terroriseerde. Anderen zien in Willem een getapte Aamsterdaamse jongen aan wiens lippen we graag hangen. En omdat de journalistiek dezer dagen het oordeel graag aan de lezer overlaat, worden we echt al maandenlang doodgegooid met stukjes over een rechtszaak die vandaag hopelijk ten einde komt.

Ik sla die stukken over, want ik weet al genoeg over Willem Holleeder. Een niet al te snuggere psychopaat, die zich telkens laat betrappen. Het is luie journalistiek, die mij niet zozeer uitlegt hoe de wereld in elkaar zit, desnoods met mitsen en maren, als wel gewoon alle geluiden op een rijtje zet die toevallig het hardst overkomen. Een kort stukje vandaag had volstaan: Holleeder krijgt levenslang. Klaar. (sg)

Binnenkort komt er een emoji voor otter, voor oranje hesje, voor robotarm, voor vrouw in een elektrisch aangedreven rolstoel en zo nog het een en ander. Dit is belangrijk nieuws voor iedereen die niet in staat is op normale wijze nuance aan te brengen in tekst. Maar het is ook de zoveelste aanslag op de democratie door een ongekozen supranationale instelling, namelijk het Unicode Consortium, dat sluipenderwijs ons communicatiesprectrum aan het monopoliseren is.

De komende maanden gaat u dood gegooid worden met lof en kritiek op de Europese Unie, vanwege de verstikkende regels die zij uit haar Brusselse bunkers over onschuldige burgers zou uitrollen. Dit in het kader van verkiezingen voor het Europese Parlement. Ik denk wel eens: als de EU haar regelgeving zou uitbesteden aan het bedrijfsleven, zou ‘het volk’ geen sjoege geven, net zoals ze de uitrol van emoji’s aanvaardt en de gebruiksvoorwaarden van Facebook negeert. We accepteren onze ketens sneller als we ze niet zien. (sg)

Voor de komende nacht van zondag op maandag had ik mezelf op de rol gezet om naar de Bethelkerk in Den Haag te gaan. Voor de doorlopende dienst in het licht van kerkasiel zijn naast predikanten immers ook kerkgangers nodig. Na het achterhoedegevecht van de Nashvilleverklaring liet de kerk ook weer eens zien dat ze tot de maatschappelijke voorhoede kan behoren. Het leek me wel wat om daar bij te zijn.

Het gaat niet door. Omdat de regering juist deze week uitkoos om overstag te gaan. Daar gaat mijn goede gevoel. Enfin, in ruil voor de permanente verblijfsvergunning voor een paar honderd kinderen vroeg de VVD compensatie: in de toekomst noooooit meer een kinderpardon. Zoals het na iedere kinderpardonronde klinkt, terwijl iedereen weet dat de stapel schrijnende gevallen vanzelf weer gaat groeien tot ze onhoudbaar is. Als het om rituelen gaat zijn politiek en kerk rivalen. (sg)

Er zijn in Nederland politici en columnisten die dagelijks Nashvilleverklaringen de samenleving inslingeren, maar dan tegen moslims. Van orthodoxe christenen hoor je zelden iets meer, dus dat was een goede gelegenheid om je weer eens over iets anders op te winden. Terwijl de mannenbroeders niet eens homo’s uit de samenleving wilden weren, maar alleen uit de kerk. Daarom was het welkom dat de kerkelijke afkeuring ook luid en duidelijk aan bod kwam.

Waar ik me wel over verbaas is de verbetenheid waarmee sommige orthodoxe atheïsten op de Nashvilleverklaring zijn gedoken. Terwijl hun profeet Richard Dawkins evengoed betoogt dat gelovigen eigenlijk niet zouden moeten bestaan – en niet alleen binnen het atheïstische genootschap, maar in de complete samenleving. Of in de verlichte variant: “geloof hoort in de privésfeer” (“blijf lekker in de kast met je religie”). Dat is net zo goed een onheuse bejegening van christelijke homo’s. Alleen horen we het zo vaak dat het niet meer opvalt. (sg)