Tien jaar geleden ging bij de universiteitskrant van de TU Delft, waar ik toen werkte, de telefoon. Iemand vroeg zich af waarom zijn mededeling niet geplaatst was, terwijl hij die toch tijdig gemaild had. Gemaild? U bedoelt op een diskette gezet en in een interne envelop gedaan? Nee, verstuurd met e-mail, aldus de beller, gaat u soms niet met uw tijd mee?
Zo begon mijn kennismaking met Internet. Bij de krant gebruikten we wel een bulletin board, maar we hadden niet goed geweten wat we aanmoesten met die brief van het rekencentrum, waarin gemeld werd dat wij voortaan beschikten over een mail-adres. Als we dat adres maar geheim hielden, dan zouden we er ook geen last van hebben, redeneerden we, maar dat bleek dus niet waar, want Internet had allerlei zoekmogelijkheden. Er was geen ontkennen aan: we waren on-line.