Het is een illusie om te denken dat je kunt kiezen waar de belangrijkste innovaties zich de komende jaren gaan afspelen, zoals het Innovatieplatform met zijn sleutelgebieden suggereert. Dat vindt Bart Nooteboom, hoogleraar innovatiebeleid aan de Universiteit van Tilburg en lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), waar hij zich bezig houdt met de positie en toekomst van de Nederlandse economie.
Resultaten voor de categorie Sync
Vandaag verscheen mijn eerste bijdrage op Sync, een weblog dat zich richt op zakelijke lezers. Ik zal er vooral schrijven over economie. Het eerste artikel is een interview met innovatiegoeroe Henry Chesbrough. Sync deelt de advertentie-inkomsten met me, dus vergeet niet te klikken.
Sinds kort is hij deeltijdhoogleraar in Delft, waar hij de ruimte krijgt voor zijn nieuwste fascinatie: chips met echte hartspiercellen erop. De combinatie van stamcellen en elektronica lijkt een vreemde, maar vloeit rechtstreeks voort uit eerder onderzoek.
Een van de vroegste slachtoffers van de kredietcrisis was Global Alpha Fund, een hedgefund van Goldman Sachs, een van de twee Amerikaanse investeringsbanken die het het langste uithield, maar eind september toch ook zijn privileges moest opgeven om een normale bank te worden. Global Alpha verloor in 2007 zestig procent van zijn waarde, zodat er maar vier miljard dollar over bleef.
Het bijzondere aan dit fonds is dat het een zogeheten quant fund is, waarvan de investeringsbeslissingen uitsluitend door computers genomen worden. Mensen bedenken nog wel de algoritmes, maar gezien de soms wel meer dan honderd parameters kunnen ook zij het totale effect niet meer overzien. In feite zijn quants fondsen die erop gokken dat de toekomst een extrapolatie van het verleden is. Daardoor functioneren ze onder kalme marktomstandigheden beter dan in zwaar weer.
Bletchley Park is een landhuis ten noordwesten van Londen, in de negentiende eeuw gebouwd in de traditionele Britse stijl die zich het best laat omschrijven als grandioos kneuterig. Begonnen als een redelijk bescheiden buitenhuis werd het door de successievelijke eigenaren steeds verder uitgebreid tot een pudding van verschillende stijlen. Eromheen liggen uiteraard stallen, een paar lieflijke cottages en, zoals de naam al suggereert, een fraai park. En er staat een groot aantal behoorlijk lelijke barakken. Voor die barakken kwam ik.
In barak nummer drie had ooit Alan Turing gezeten, de man die vroeg in de jaren dertig de theoretische basis legde voor de digitale computer. Als een van de weinigen op Bletchley Park was hij tijdens de oorlog voorzien van een kacheltje, terwijl hij zijn genie inzette voor de voornaamste klus van die tijd: het kraken van de Duitse Enigmacode. Bletchley Park was het codecentrum van het Britse leger, waar op het hoogtepunt tienduizend mensen werkten, terwijl de omgeving dacht dat er een gekkenhuis gevestigd was. De mix van wiskundigen uit Oxford en Cambridge was allicht excentriek genoeg om die impressie te waarborgen. Bovendien werden heel wat mensen inderdaad gek van de stress en de kou.
De pensioengerechtigde leeftijd heeft hij inmiddels lange overschreden, maar Noor van Andel is still going strong. De superefficiënte draadwarmtewisselaar die hij bedacht, wordt inmiddels toegepast en hij zet zich in voor het concept van de zonneterp, een buurtschap dat de eigen nutsvoorzieningen helemaal zelf kan verzorgen. Het grootste struikelblok is niet de technologie, maar de regelgeving, die niet is opgewassen tegen radicale vernieuwing.
Granny’s Corner, een nep-traditioneel ingericht café in de plint van het ministerie van VROM. Noor van Andel schuift aan, in zijn hand de laatste editie van Nature, die hem als treinlectuur dient. Zojuist heeft hij de minister (‘die ken ik nog uit een commissie van Senter Novem waar we samen in gezeten hebben’) gesproken over zijn jongste geesteskind, de zonneterp. Dat pilsje heeft hij wel verdiend. Hij steekt van wal, op een manier die een grote routine verraadt.