
Als de held moet kiezen tussen het redden van de wereld en het meisje, kiest de held altijd voor het meisje. Vervolgens redt hij alsnog ook de wereld. Tenet is op die filmregel geen uitzonder, behalve dat regisseur Christopher Nolan het emotionele gedoe eromheen achterwege laat. Want wij, zijn publiek, moet en zal dik twee uur achter elkaar opgejaagd in de bioscoopzaal zitten en dan zijn romantische scenes alleen maar stoorzenders. Aan karakterontwikkeling doet Nolan ook niet.
Dialoog in Tenet dient twee doelen: 1) het plot vooruit helpen, en 2) de kijker nog iets bijbrengen van waar dat plot in ’s hemelsnaam op slaat. De aarde wordt aangevallen vanuit de toekomst. Er is een Russische oligarch die de aarde om zeep wil helpen. Dit kan hij doen als hij negen voorwerpen verzamelt die samen ‘het algoritme’ vormen. En er bestaat een aantal machines waarmee je de ‘entropie’ van voorwerpen kunt ‘omdraaien’, met als gevolg dat je niet vooruit, maar achteruit leeft in de tijd.