Om een goede afweging te maken tussen kernenergie en andere vormen van energieopwekking, moet je eerst helder maken wat je onder kernenergie verstaat. Afval blijft hét probleem.
Bij discussies over kernenergie is het al gauw: voor of tegen? Dat is ook een hele valide vraag vindt ir. Behnam Taebi, maar voor je die zinnig kunt beantwoorden, moet je eerst goed in kaart brengen wat kernenergie is. ‘Dat is namelijk geen bulktechniek’, legt hij uit. ‘Er zijn allerlei varianten, in de manier van opwekking en in het afval dat ze achterlaten. Welke je kiest, heeft gevolgen voor de ethische afweging of het, voor zowel huidige als toekomstige generaties, rechtvaardig is om die te gebruiken.’
Op dit moment zijn er ruwweg twee technieken in gebruik. De ‘Amerikaanse’ methode gebruikt alle splijtstof één keer en slaat het restproduct dan ondergronds op, waar het 200.000 jaar lang radiotoxisch blijft, ofwel op een gevaarlijk niveau radio-actief. De ‘Europese’ methode, ook wel bekend als de gesloten cyclus, hergebruikt de splijtstof, zodat uiteindelijk afval overblijft dat nog maar 10.000 jaar radiotoxisch is. Dat laatste klinkt beter, maar het recyclen van de splijtstof kost veel energie en je moet meer nucleaire activiteiten ondernemen, met alle gevaren van dien. Bovendien brengt het veel transport van gevaarlijk materiaal met zich mee, dat bovendien geschikter is om kernwapens mee te maken.
