
Zeg Christian, jij was toch bezig met de fusie van Watt en Waterfront? Schiet dat nog een beetje op? Nou, daar kan ik geen mededelingen over doen, maar lees vooral het stuk in het AD/RD van vandaag, waarin de beide directeuren aan het woord komen.
Het was een mooi plan: poppodia Watt en WaterFront fuseren tot één bruisend podium in het oude Nighttown-pand aan de West-Kruiskade, en zo het oude WaterFront-pand aan de boompjes vrij maken voor een Urban podium. Het liep uit op een nachtmerrie die ik op pole position moest meemaken.
Zeg Christian, jij was toch bezig met de fusie van Watt en Waterfront? Schiet dat nog een beetje op? Nou, daar kan ik geen mededelingen over doen, maar lees vooral het stuk in het AD/RD van vandaag, waarin de beide directeuren aan het woord komen.
Allerlei kritiek had ik zien aankomen tijdens het debat over Watt/Waterfront gisteren in de gemeenteraad, maar deze niet. Anton Molenaar van Leefbaar Rotterdam wilde dat de besturen van What’s Live en Waterfront wegens slechte prestaties terzijde geschoven zouden worden, en dat de nieuwe stichting Watt een open sollicitatieprocedure zou starten voor bestuurders.
Nu draait What’s Live als een tierelier, maar in deze stichting heeft hij zich vermoedelijk niet eens verdiept (hij verwart haar met de ongerelateerde bv van Watt, die wel op de rand van faillissement staat). Waterfront draait ook goed, maar torst nog een last uit het verleden met zich mee. Hier bedoelde Molenaar waarschijnlijk: “Het college onder leiding van mijn partij heeft jullie een miljoenenbezuiniging opgelegd, vervolgens de door jullie aangedragen oplossing geblokkeerd en desondanks hebben jullie hardnekkig geweigerd failliet te gaan. Zo’n obstructie van ons beleid verdient straf. Bovendien zitten er linkse types in het bestuur en die proberen we sowieso altijd te wippen.”
Vandaag beslist de gemeenteraad of ze brood ziet in het samengaan van What’s Live en Waterfront. Het onderliggende stuk gaat vooral over geld, niet over de inhoudelijke gevolgen voor de popcultuur in Rotterdam. Toch is dat laatste de overweging geweest voor beide stichtingen om samenwerking te zoeken.
Rotterdam verdient namelijk een sterke poporganisatie die gaat bouwen aan een grootstedelijk poppodium. Dat laatste is iets wat iedereen wil, maar er was geen organisatie in de stad die dat kon trekken. Die komt er nu wel. Het betekent een verbreding van het muzikale aanbod in het oude Nighttown aan de Kruiskade, dat ook veel commerciële dance programmeerde om rond te komen.
Vanochtend gaf het AD/RD al een voorproefje, maar pas sinds vanmiddag is het officieel. Waterfront en stichting What’s Live worden de nieuwe exploitanten van poppodium Watt, dat al sinds de opening in september in zwaar weer verkeerde wegens ondermeer tegenvallende verbouwingskosten.
Als voorzitter van Waterfront ben ik natuurlijk blij met de deal, want een gloednieuw verbouwd pand betrek je niet iedere dag. Tegelijkertijd zijn er natuurlijk zorgen. Er moet nog veel aan Watt gebeuren, met name het gebouw geluiddicht maken. Ook het overnemen van de bestaande horeca-bv heeft de nodige voeten in de aarde. Er zal de komende weken nog flink onderhandeld worden over details van het nu bereikte akkoord.
En daar gaan de poppen alsnog aan het dansen: de exploitanten van popzaal Watt (gesubsideerd) en danceclub Hollywood (commercieel) halen hard uit naar het plan van wethouder Rik Grashoff voor een urban podium. Zij zien een concurrent die met een heel ruime subsidiebuidel in de markt gezet wordt. Hun angst is niet helemaal onbegrijpelijk.
Bij Waterfront noteert het AD/RD verbijstering. Dat doet vermoeden dat dit podium door het plan (over een paar dagen hier online) overvallen werd, wat natuurlijk niet het geval is. Er is de afgelopen weken koortsachtig overleg gevoerd en dat niet iedereen daar tevreden uit zou komen, viel te verwachten. Ook ik als voorzitter van Waterfront kijk met meer dan normale belangstelling naar de ontwikkeling.
‘Sluiting van popzalen dreigt’ knalt het Rotterdams Dagblad vandaag op de voorpagina (iets genuanceerder op de site). Ik kon er niet bij zijn, maar Elbert Kelholt nam gisteren afscheid van het popoverleg dat hij zelf in zijn periode als GroenLinks-raadslid had helpen oprichten. Ter gelegenheid daarvan hadden de verzamelde poppodia een persbericht doen uitgaan.
Quartier Trois Cents is een arbeidersbuurt in Pointe-Noire, de economische hoofdstand van de Republiek Congo (Brazzaville). Het is de plek waar schrijver Alian Mabanckou opgroeide ... »»»Alain Mabanckou - Broken Glass
Eigenlijk zijn boeken als Rombo van Esther Kinsky niet aan mij besteed. Het is een nagenoeg plotloze verzameling impressies: veel landschapsbeschrijvingen, passages uit encyclopedieën en ... »»»Esther Kinsky - Rombo
Het grafmonument voor Witte de With in de Rotterdamse Laurenskerk is controversieel. Het verdient een kader om het in een hedendaagse context te zetten. Drie ... »»»Een project van Letterhaven: Witte de With ingekaderd
Het uitgangspunt van Wij zijn licht, de bekroonde debuutroman van Gerda Blees, is een krantenberichtje over een woongemeenschap die besloot te gaan leven van het ... »»»Gerda Blees: Wij zijn licht
Cahier d'un retour au pays natal, in de Engelse versie die ik las Return to my native land is het meesterwerk van schrijver Aimé Césaire, ... »»»Aimé Césaire: Return to my native land
Zelf kende ik alleen de reputatie van Lord of the Flies, als een parabel over het uiteenvallen van de beschaving onder een groepje jongens dat ... »»»William Golding & Aimée de Jongh: Lord of the Flies