Groei mee

134

Zo, ik heb ‘Groei mee’ eens wat beter doorgenomen en ga daar voor de verandering een lange post aan wijden. Je moet tenslotte wat als je afdeling zich niet met landelijke zaken onledig houdt (we hebben het hier in Rotterdam druk genoeg met onszelf).

Uiteraard ben ik begonnen met de visietekst, maar dat was zo’n aaneenschakeling van politiek correcte statements dat ik snel doorgegaan ben naar de punten. Iedere muggenzifter kan wel punten vinden die er niet in staan en ’toch niet mogen ontbreken in het programma van GroenLinks’, maar ik vind het redelijk compleet ogen, met een accent op die onderwerpen die andere partijen ook belangrijk vinden en die dus een rol gaan spelen in de debatten.

Gewoontegetrouw haalt GroenLinks net iets meer overhoop dan andere gevestigde partijen en straalt het ook iets meer vertrouwen in de mensheid uit, waarbij de grenzen van de naïviteit soms nadrukkelijk in beeld komen. Bij twee punten in de financiële paragraaf gingen mijn wenkbrauwen omhoog.

Wat ik mij ten eerste afvraag is of de aftopping van pensioensparen op 1,5 keer modaal helemaal doordacht is. Het werkt waarschijnlijk goed voor werknemers met een gelijkmatige pensioensopbouw, maar allicht niet voor kleine ondernemers en freelancers voor wie de pensioensopbouw afhangt van hoeveel ze in dat jaar verdiend hebben. En ik vraag me af hoe dit uitwerkt in combinatie met fiscalisering van de aow. Als je dit tegelijkertijd gaat doen, zijn er groepen mensen die totaal het zicht verliezen op wat ze later te besteden hebben.
  • Tweede opmerking: grosso modo levert het hoger onderwijs weer honderden miljoenen in ten gunste van basis- en middelbaar onderwijs. Dat is eigenlijk alleen mogelijk als je ook het lef hebt om de toegang tot dat hogere onderwijs te beperken. Anders komt de kwaliteit echt in het geding.
  • Ten slotte vraag ik me af hoeveel ambtenaren er nodig zijn om al dit uitgedachte beleid te implementeren en hoe een ‘kort en bondig’ regeerakkoord eruit ziet als het GroenLinks verkiezingsprogramma al bijna veertig pagina’s beslaat.

    Komkommercentrale

    131a

    Tegen de tijd dat u dit leest is de komkommertijd voorbij en bent u het vast vergeten, maar tijdens een van de hittegolven van afgelopen zomer stond er dus ineens een berichtje in de krant dat ABN-Amro bereid was te investeren in een kerncentrale in Nederland.

    Nog een paar jaartjes wachten en dan kon er een leuk Fins modelletje aan de Eems of aan de Schelde staan. Petten blij, Greenpeace boos, enfin, de reacties kunt u zelf ook wel verzinnen, die hoef ik hier niet op te dissen. En de bank wist niet hoe snel ze het bericht moest ontkennen, want die kent haar consumerende pappenheimers. Einde komkommer.

    Lees verder Komkommercentrale

    Kandidaat

    131

    Vandaag een achterstallig stapeltje Intermediair weggewerkt. Na een mislukte poging bij mij (zie 14 juli) hebben ze dan toch een veelbelovende jonge GroenLinkser gevonden met een goede kans hoog op de lijst te belanden. Het is Martijn Dadema, de huidige vice-voorzitter van de partij. Benieuwd wat de voorspellende waarde van het artikel is. Het duurt nog twee weken voor de kandidatenlijst geopenbaard wordt, iets waar iedereen vermoedelijk toch nieuwsgieriger naar is dan naar het verkiezingsprogramma, dat maandag aan de beurt is.

    AOW

    130

    De PvdA krabbelt terug op het voornemen de AOW te fiscaliseren, dat wil zeggen rijke ouderen mee te laten betalen aan de AOW, omdat de gespaarde premies onvoldoende blijken om de kosten van de vergrijzing te dragen. Dat viel te verwachten. Ook logisch dat het ANP vervolgens enkele concurrenten van Wouter Bos belt om triomfantelijke commentaren te noteren.

    Maar kijk eens hoe dat stukje op verschillende websites belandt. De Volkskrant gunt het eerste woord aan Mark Rutte. Het Algemeen Dagblad haalt Rutte uit het stuk, schuift Femke Halsema naar voren en plaatst er ook nog een foto van haar bij. Ook de Telegraaf vindt alleen Halsema interessant, maar slechts voor een paar regeltjes. De NRC vindt het commentaar van Rutte en Halsema net belangwekkend genoeg om in twee zinnen in een ander artikel te proppen. Trouw vindt het hele AOW-gebeuren kennelijk minder relevant, want de site zwijgt vandaag in alle talen over de draai van de PvdA..

    Braziliaans douchen

    129b

    Tot de meer stoutmoedige voortbrengselen van het menselijke vernuft behoort ongetwijfeld de Braziliaanse douchekop. Ik moet onmiddellijk toegeven niet zeker te weten of wij deze vondst daadwerkelijk aan een samba-ingenieur te danken hebben, maar de exemplaren die ik heb mogen meemaken en die een merk hadden, zeiden allemaal ‘made in Brasil’.

    De Braziliaanse douchekop onderscheidt zich van de normale douchekop door zijn formaat van al gauw enkele vuisten groot, maar vooral doordat er twee draadjes uitkomen. Die draadjes leiden naar het peertje in het plafond of naar een andere bron van elektriciteit binnen dan wel buiten de badkamer. Als je mazzel hebt, zit er op de douchekop ook een functionerende aan/uitknop.

    Lees verder Braziliaans douchen

    Idealisten lachen meestal het laatst

    129a

    De huidige generatie studenten is veel leuker dan die van vijf jaar geleden, vertrouwde een bevriende hoogleraar me onlangs toe. Rond het jaar 2000 waren de informatici in spe die hij voorbij zag trekken, slechts in één ding geïnteresseerd: geld verdienen. Behoefte aan verdieping: nul. Hoe anders is dat nu. De twintigjaren van vandaag kijken met een open blik hun omgeving in, tonen belangstelling voor sociale en ethische kanten van hun vak. Daar valt voor een hoogleraar veel meer eer aan te behalen.

    Zo heeft hij nu studenten die liever geen paper schreven om hun vak te halen, maar met een camera een bedrijf in willen trekken om daar aan werknemers hun mening over outsourcing te vragen. Anderen denken aan de ontwikkeling van een game. Dat is misschien een minder academische activiteit, maar daarom niet minder leerzaam. De studenten die met een camera op pad willen, kostten hem wel meer tijd dan degenen die braaf hun paper schrijven.

    Lees verder Idealisten lachen meestal het laatst

    Sint

    129

    Onze nationale sinterklaaspartij, de VVD, heeft een verkiezingsprogramma van vier kantjes gepresenteerd met veel cadeautjes. Meer geld voor hardwerkende landgenoten, minder voor luie donders. Is eerlijk. En hoe bepaal je hoe hard iemand werkt? Inderdaad, door te kijken naar zijn inkomen. Verdien je veel, werk je kennelijk hard, heb je recht op meer.

    Onze eigenste kamerfractie ver(ont)waardigde zich een persbericht te doen uitgaan om tegen dit vermeende onrecht te protesteren. Benieuwd of de VVD ook in de hoogste boom gaat klimmen als GroenLinks op 4 september zijn concept verkiezingsprogramma bekend maakt.

    Ondertussen heeft de VVD echter wel een fundamentele keuze gemaakt, namelijk voor het liberalisme. De populistische behoeftes worden weer ouderwets botgevierd met economische afdromerijen in plaats van aanvallen op de multiculturele samenleving. Zo kennen we de VVD weer.

    Rondje Kaukasus

    128

    Zo, ik ben weer boven water, na een rondje door de Kaukasusrepublieken Armenië, Azerbeidzjan en Georgië. Alledrie hebben ze hun eigen karakter, hoewel de sovjetsaus er nog heel dik bovenop ligt, zeker in de architectuur van de hoofdsteden Jerevan, Baku en Tbilisi. De laatste heeft nog het meeste eigen karakter, simpelweg omdat er vrij veel van voor het communisme overeind staat. Georgië, de enige werkelijke democratie van de drie, straalt ook het meeste zelfvertrouwen uit. En heeft prachtige, onbedorven wandelgebieden in het hooggebergte van de Kaukasus.

    Azerbeidzjan is een olieland, in allerlei opzichten. Het spul wordt in pijpleidingen gestopt en verkocht, maar in de omgeving van Baku vind je het ook in sloten terug. Veel beeldender dan rond Baku kan een milieuramp niet worden. Het arme Armenië zit aan alle kanten klem. Met Azerbeidzjan heeft het oorlog, met Turkije is het geen vriendjes. De kleine grens met Iran is onhandig, dus alles moet via Georgië aangevoerd worden. Niettemin leeft het nationalisme volop en zitten de talloze cafés van Jerevan avond aan avond vol.

    Interessant om eens in een vergeten hoekje van Europa mijn licht op te steken. Paar plaatjes hier (onder Europa).

    Pop in Rotterdam

    127

    De Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur heeft vandaag een rapport uitgebracht over de staat van de Rotterdamse popsector. Daar staat in wat we al wisten: de poppodia kampen met chronisch geldtekort en blijven bovendien inhoudelijk achter bij clubs als Off_Corso. Nighttown is onderuit, Waterfront balanceert op het randje, Baroeg is kopje onder geweest en weer min of meer boven.

    Hopelijk komt er nu politieke actie om de hele sector weer wat overeind te helpen, want potentie is er genoeg, constateert ook de RRKC. Alleen is wel een krachtige herstructurering nodig en dat zal niet gratis zijn. Dat wordt de eerste echt grote uitdaging voor Orhan Kaya, de nieuwe GroenLinkse wethouder van cultuur.

    PS: Ik ga de komende weken ertussenuit. Voorlopig geen nieuwe posts.