Ja mensen, de stemming zit er lekker in

Gisteren de informele ondervraging van nieuwe wethouders door de gemeenteraad, vandaag de formele installatie. En, zoals te verwachten viel, het was meteen vuurwerk. Tenslotte is wethouder cultuur en integratie Orhan Kaya de man die eind vorig jaar LR-voorman Marco Pastors datzelfde baantje ontnam. Hij trekt zelfs in diens kamer. Het draaide vooral om Orhans Metro-citaat ‘Leefbaar riekt naar racisme’. Dat lag nog altijd dwars bij LR (u weet wel, de partij van Antillianen mag je aborteren, moslims zijn in aanleg allemaal dieven en GroenLinks wil de sharia invoeren).

Enfin, op politiek niveau gaat daar geen liefde verloren. Maar in de stad moet natuurlijk wel wat gebeuren. Het nieuwe college mag niet in de val van vroeger trappen, door de gevoelens van sommige witte Nederlands over de multiculturele samenleving te negeren. Het vorige college maakte de fout van een 180 graden koerswijziging, waarbij juist de allochtonen zich weer ongehoord voelden. Nu is het tijd om de juiste middenkoers te vinden. Geen eenvoudige opgave.

18 mei 200622:59

Café Blaman

Literatuur, Rotterdam

Ja. Ja. Ja. Nee. Met die tekst stal Fred van der Hilst de show tijdens de heropvoering van het boekentribunaal tegen ‘Eenzaam Avontuur’, de roman van Anna Blaman, uit 1949. Tegenwoordig komt het vooral komisch over, maar indertijd moet het schrijnend geweest zijn, zo vlak na de oorlog, een aanklacht tegen ‘Entartete’ kunst. Blaman werd volkomen de grond ingeboord door collega-auteur Albert Helman, en dat in de vorm van een rechtbankzitting. Gelukkig had ze destijds zelf de tegenwoordigheid van geest gehad om de vertoning niet bij te wonen.

De vertoning van vanavond in Arminius, georganiseerd door het Letterenhuis, was een nauwgezette reconstructie met een locale sterrencast. Speciale vermelding verdient nog Gerard Cox, die met zichtbaar genoegen een Amsterdamse boekverkoper neerzette. En Laurens Abbink Spaink, die in de zaal de rol van rumoerig publiek vertolkte. Mooie combinatie van literair erfgoed en vermaak.

16 mei 200622:59

SKIN (2)

GroenLinks, Rotterdam

Na de eerste bijeenkomst van 31 januari vanavond opnieuw bij SKIN (Samen Kerk in Nederland) Rotterdam. De verkiezingstijd is voorbij, dus de opkomst onder politici is beperkt. Alleen Christen Unie en GroenLinks geven acte de présence. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook de belangstelling van migrantenkerken beperkter is.

Op het programma staat vooral de verdere vorming van SKIN, dat hopelijk een belangrijke rol kan krijgen als gezicht van migrantenkerken naar de buitenwereld toe. Dat hebben de moskeeën namelijk beter geregeld, waardoor ze meer steun krijgen van de overheid. Anderzijds hebben de traditionele Nederlandse kerken natuurlijk uitstekende lijntjes naar de overheid lopen. Er valt echter nog veel te winnen, als het contact met vaak genoeg vergeten groepen migranten in de stad versterkt kan worden.

15 mei 200622:59

En de winnaar is

GroenLinks

In de ochtend nog even snel naar de partijraad in Utrecht om een nieuwe interim-partijvoorzitter voor te dragen (het wordt Henk Nijhof), daarna snel door naar Den Haag voor de Ab Harrewijn Prijs. Enige improvisatie is nodig, want presentator Frits Wester moest prioriteit geven aan het D66-congres, juryvoorzitter Paul Rosenmöller was op door familie verplichte vakantie en het nieuwe kunstwerk was niet af. Desondanks loopt alles gesmeerd. Er moeten op het laatste moment zelfs stoelen aangesleept worden, want de belangstelling is groot. Meer hier.

13 mei 200622:59

Hotel Coko

Theater

Avondje ruw materiaal bekijken van Hotel Coko, de nieuwe voorstelling van Company Koorts, die pas in oktober in première gaat. In een nogal retro vormgegeven hotelkamer vermengen de levens van drie vrouwen zich met dat van de kruier. Alle drie leggen ze het op hun manier met hem aan, de verlamde vrouw zet haar karakter in, de wilde meid haar energie, de sportieve haar lichaam. De voorstelling is duidelijk nog wat zoekende, maar er zit toch al een sterke lijn in.

Na afloop wat napraten met choreograaf Jaakko Toivonen. Sommige solo’s zijn iets aan de lange kant, het trio aan het eind valt niet helemaal op zijn plek, het slot sleept net te lang – dat soort dingen. Vast staat niettemin dat het een mooie voorstelling gaat worden, dus gaat dat zien tijdens Cadance.

12 mei 200622:59

Zuuuuuuuuur

Politiek, Rotterdam

Ik kon het gewoon niet laten, op deze dag waarop het nieuwe college gepresenteerd wordt, even te kijken op de website van Leefbaar Rotterdam. Beetje verongelijkt toontje wel, in de commentaren daar, zeker op het bericht dat Orhan wethouder wordt. Iemand die zich Ronald Sorensen noemt, schrijft: “GroenLinks. Agossie! De verkiezingen verliezen, in de vorige periode een vrouw niet als leider accepteren, een etnische ruzie met een Marokkaaan uitvechten en nu beloond worden, omdat je toevallig Turk bent.” Hmmm, stemmingmakerij is wel eens op een elegantere manier bedreven.

Enfin, het geeft wel aan welke kolossale taak Orhan te wachten staat om alle burgers bij de samenleving te betrekken. Conservatieve moslims die hier liefst een klein Marokko zouden handhaven, zijn natuurlijk lastig, maar ze vormen slechts een kleine minderheid, met afnemende invloed. De leefbaren vormen een veel grotere minderheid en hun houding tegenover de moderne, multiculturele samenleving is minstens zo negatief. Toch zullen ook zij moeten meedoen. Of achterblijven.

11 mei 200622:59

We hebben een wethouder

GroenLinks, Rotterdam

Belletje van een journalist. Zeg, dat die Orhan Kaya nu wethouder voor GroenLinks is geworden, dat was nogal onverwacht, hoe is dat eigenlijk gegaan? Waren er soms een heleboel Turken komen opdagen bij de ledenvergadering? Helaas, geen Feijenoordse toestanden bij ons, moet ik hem teleurstellen. Orhan is gewoon op zijn kwaliteiten te elfder ure naar voren geschoven, omdat we integratie in de portefeuille kregen en dat nu eenmaal zijn speerpunt is.

GroenLinks Rotterdam is bij de vorige verkiezingen al streng geweest met de selectie. Niemand komt meer vanwege zijn leuke achterban op de lijst. Of anders gezegd: er is inmiddels zoveel allochtoon talent dat een politieke partij bij het werven van kandidaten niet meer terug hoeft te vallen op de traditionele leiders van de groep.

Maar eh, heeft het feit dat Orhan allochtoon is, dan helemaal niet meegespeeld? Natuurlijk wel, maar op een heel andere manier. Zoals Ahmed Aboutaleb in Amsterdam heeft aangetoond, geeft het meerwaarde dat een allochtoon de integratieportefeuille in handen heeft. Hij heeft enerzijds een voorbeeldfunctie en kan tegelijkertijd weigerachtigen stevig aanpakken zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen. Donderdag presentatie van het nieuwe college, een week later de formele installatie. Inshallah.

8 mei 200622:59

Interim

GroenLinks

Hier volgt een dienstmededeling: we zijn eruit. In vliegend tempo heeft de kandidatencommissie partijbestuur een aantal goede kandidaten weten op te sporen voor het interim-voorzitterschap van GroenLinks. Die doen nu een kennismakingsrondje met het zittende bestuur, zodat er volgende week zaterdag in de partijraad wat te kiezen valt. Einde dienstmededeling.

3 mei 200622:59

Appie

GroenLinks

Even ter herinnering: zaterdag 13 mei wordt voor de vierde keer de Ab Harrewijn Prijs uitgereikt. Iedereen is welkom vanaf drie uur ’s middag in RK spiritueel centrum De Boskant aan de Fluwelen Burgwal 45 te Den Haag.

Eind vorige week werd overigens ook de Wet Harrewijn door de Eerste Kamer aangenomen, met alleen de VVD tegen. Die wet regelt de inzage van ondernemingsraden in de beloning van topbestuurders. Mooi nieuws natuurlijk, maar ook wel enigszins bevreemdend dat het tot vier jaar na Abs dood moest duren voor zijn wet erdoor was.

1 mei 200622:59

Pram is dood

Literatuur

Vandaag is Pramoedya Ananta Toer overleden, de voornaamste schrijver van Indonesië. Iedere literatuurliefhebber die niet de eerste drie delen van zijn Minke-cyclus gelezen heeft, moet zich schamen. Maar los van zijn literaire kwaliteiten (hij heeft enige hang naar sentimentaliteit) verdient hij vooral bewondering om zijn vasthoudendheid.

Al die verloren gegane manuscripten, vijftien jaar strafkamp, geen bewegingsvrijheid – en toch maar blijven schrijven. Of spreken. De Minke-cyclus vertelde hij eerst aan zijn medegevangenen op het Molukse eiland Buru. Pas veel later verscheen het op schrift. Met Pramoedya Ananta Toer is een geëngageerd politiek schrijver heen gegaan.

30 april 200622:59