Berichtje uit het AD van vandaag: “Een Britse man is woensdag aangehouden op verdenking van terrorisme omdat hij in een taxi meezong met een nummer van de punkgroep The Clash. De taxichauffeur waarschuwde de politie, omdat de man zong ‘Het is nu oorlog, de strijd komt eraan.
Omdat ik even niet politiek hoefde te vergaderen, kon ik naar V for Vendetta, de nieuwe film van de Wachowski broers, die bekend zijn van de Matrix-trilogie. Het is een actiefilm van matige kwaliteit die zich afspeelt in een dictatoriaal Londen, waar mijn nieuwsgierigheid naar gewekt werd door de controverse in Amerika. De film zou kritiek op George Bush leveren. Ik zag dat niet meteen, maar dat anderen het wel zien, is natuurlijk wel veelzeggend.
Of zoals mijn lijfblad The Economist het stelde: only fans of detention centres, torture, unfettered government surveillance, screaming-mad television pundits and laws against alternative lifestyles will find anything here that could possibly offend.
Nou, dat was me weer een prettig weekendje. Op zaterdagochtend moest ik als voorzitter van de kandidatencommissie partijbestuur bij de partijraad zijn voor de verkiezing van een nieuwe penningmeester en secretaris partijontwikkeling. Dat liep gesmeerd. Maar die middag besloot de partijraad in haar wijsheid om alsnog eerste-kamerlid Sam Pormes niet te royeren. Die, laten we zeggen, minder verstandige beslissing was ingegeven door een intensieve lobby, die zich merkwaardig genoeg juist tot doel gesteld heeft het integriteitsgehalte van GroenLinks op te krikken.
Enfin, zo heb je twee nieuwe partijbestuurders naar voren geschoven, zo dreigt de hele ploeg op te stappen. Na spoedberaad zondagmiddag besloot partijvoorzitter Herman Meijer de consequenties te trekken van wat toch een motie van wantrouwen uit de partijraad was. Op zijn dringende verzoek bleef de rest van het bestuur zitten. De partij kan nu eenmaal niet stuurloos achterblijven, ook niet als een ledenvertegenwoordiging op een achternamiddag enkele maanden gedegen onderzoek ter zijde schuift.
Morgenavond de première van Temtapsi Island, de nieuwe voorstelling van het Hans Hof Ensemble, in Lantaren-Venster. Vanavond de try out. En nu de eerste recensie. Twee vrouwen komen aan in een hotelkamer en beginnen elkaar subtiel het leven zuur te maken. Dan verschijnt een man ten tonele. Hij maakt een niet al te snuggere indruk, maar dat mag de prettige rivaliteit niet drukken. Een strijd die begint als Temptation Island eindigt in een cat fight a la Kill Bill.
Het is op een top een Hans Hof voorstelling. Dat wil zeggen dat de thematiek niet bijster bijzonder is. Ook rurrige Japanse karaoke en vingercamera’s zijn eerder vertoond. Maar de enscenering en uitvoering zijn tot in de puntjes verzorgd. Veel oog voor detail, in decors en kostuums, leuke kleine details. Voorstellingen van Hans Hof zijn nooit in elkaar geflanst. Maar Temtapsi Island mist de inhoudelijke zorgvuldigheid en eenheid die het ensemble in de voorstelling Bureau uit 2002 wel bereikte.
Terwijl elders in het land de collegevorming lekker op stoom komt, is de situatie in Rotterdam nog behoorlijk diffuus. Leefbaar Rotterdam liet al snel weten nog niet eens hallo te willen zeggen tegen de informateur, Piet Boekhoud. De rest wilde wel en de PvdA liet weten alleen met de drie grootste splinterpartijen te willen praten: CDA, VVD en SP. De laatste twee lieten al snel weten elkaar niet zo te zien zitten en de VVD hakte deze week de knoop door: niet met SP.
Wat moet je daar nou van maken? Een voor de hand liggende conclusie is dat VVD en CDA hun traditie voortzetten om elkaar stevig vast te houden en zo de SP eruit te wippen. De PvdA lijkt weinig grip te hebben op de dynamiek rond de coalitievorming. Maar al met al zijn we exact op hetzelfde punt als precies een week. Kortom, dit gaat nog wel even duren. Rotterdam geeft weer het goede voorbeeld…
Jaren geleden zat ik eens met een vriend op de Beestenmarkt in Delft van de zon en een stuk appeltaart te genieten. Ik was net afgestudeerd, hij alweer twee jaar aan het werk. Op dat moment was hij gedetacheerd bij een groot infrastructureel project waarvan ik net zo goed meteen kan verklappen dat het de Maeslantkering was. Mijn vriend had daar onder meer een reeds goedgekeurde berekening nog eens overgedaan en was er zo achter gekomen dat een bepaald deel van de staalconstructie toch echt twee keer zo stevig uitgevoerd moest worden om aan de normen te kunnen voldoen. Foutje.
Kijk, dat is nou aardig. Stichting Wah Fook Wui, waar ik op 18 februari was, stuurt foto’s van de bijeenkomst. Niet dat er veel bijzonders te zien valt, gewoon wat politici achter een tafeltje en wat publiek ervoor, maar het is een attent gebaar. Zoals alles bij de Chinese gemeenschap attent was, de uitnodiging vooraf, de opvang van gasten, het eten. En ook nog de inhoudelijk interessantste bijeenkomst waar ik tijdens de campagne geweest ben. Kortom, fijn dat de botte Nederlandse cultuur niet overal de norm is.
Deze avond presenteert Passionate zijn berberspecial in hotel New York, met de hele top van schrijvende Mocro’s, zoals Abdelkader Benali, Said el Haji, Khalid Boudou en Mohamed Benzakour. Beetje luisteren naar voordrachten en interviews, maar vooral bijpraten met bekenden. Door de verkiezingen ben ik toch een beetje uit het culturele wereldje geraakt. Wat niet betekent dat er niet over politiek gebabbeld wordt. Ik mag vertellen waar ik denk dat het heen gaat en zeg: een coalitie van PvdA, CDA en VVD.
Op de website van het Rotterdams Dagblad stond vandaag een voorbeeld van de inburgertest die mensen tegenwoordig moeten maken voordat ze naar Nederland komen. Zo moet je bij een plaatje van Nederland dat een paar keer over de landkaart van Turkije gelegd is, de vraag beantwoorden of Nederland groter is dan Turkije. Daar wordt dus vooral getest of je weet wat ‘groter’ betekent, niet of je enig geografisch besef hebt.
Elders wordt wel weer kennis getest. Drie vragen over WA en Maxima! Iets over dijken, over de tachtigjarige oorlog, over Anne Frank. Is Nederland een democratie? Eigenlijk geen enkele vraag die betrekking heeft op de dagelijkse omstandigheden waar de immigranten in spe in terecht zullen komen. Is Albert Heijn goedkoper dan Bas van der Heijden? Mag de politie je zomaar aanhouden om te fouilleren? U rijdt door bij een zebrapad, mag dat?
De meest nietszeggende vraag vond ik deze: is er in Nederland scheiding van kerk en staat? In Turkije betekent ‘ja’ dat de overheid imams kan voorschrijven waarover ze moeten preken. De pimmels vinden dat ‘ja’ betekent dat ambtenaren geen hoofddoekjes mogen dragen en stembureaus niet in kerken of moskeeën gevestigd mogen zijn. Terwijl het er eigenlijk om gaat dat de staat in zijn omgang met burgers blind moet zijn voor religie. Kortom, zelfs als je het goede antwoord geeft, weet je eigenlijk nog niks over hoe de verhouding tussen kerk en staat in Nederland geregeld is.
Vandaag is het pi-dag (3/14 volgens de Amerikaanse datumnotatie, vandaar). Een bijzonder pi-dag zelfs, want pi bestaat 300 jaar. Daar werd ik op geattendeerd door de wiskundemeisjes, die vandaag hun weblog begonnen met een aantal pi-anekdotes. Dat maakt de nerd in mij wakker. Net als in veel dichters, overigens, want er is waarschijnlijk geen stukje wiskunde dat zoveel poëzie geïnspireerd heeft, bij onder andere Nobelprijswinnares Wislawa Szymborska. Hetgeen mij brengt bij de boekenweek die morgen begint. Die mag van mij volgend jaar over wiskunde gaan. Dan kan ik misschien mijn oude artikel over Kurt Gödel nog eens recyclen.
In de novelle Im Kopf von Bruno Schulz van Maxim Biller schrijft de hoofdpersoon (die echt bestaan heeft) een brief aan zijn collega-schrijver Thomas Mann ... »»»Maxim Biller: Im Kopf von Bruno Schulz
Informateurs Elbert Dijkgraaf en Richard van Zwol gaan met de vier beoogde coalitiepartners PVV, BBB, NSC en VVD werken aan het consolideren van het onderlinge ... »»»Informateurs stellen wantrouwen centraal
Thierry Baudet heeft een vioolkist met een sloophamer laten bezorgen bij Jesse Klaver bij wijze van goedmakertje voor de bedreiging die hij gisteren uitte. 'Ik ... »»»Baudet biedt Klaver sloophamer aan
Canoeing in the Wilderness klinkt avontuurlijker dan 'Studeerkamergeleerde gaat kamperen', maar dat laatste dekt dit reisverslag van Henry David Thoreau beter. Het beslaat een week ... »»»Henry David Thoreau: Canoeing in the Wilderness
In cold blood van Truman Capote is een controversiële klassieker op de grens van fictie en journalistiek. Het reconstrueert in detail de moord op een ... »»»Truman Capote: In cold blood
De Nederlandse regering heeft met drones enkele honderden broodjes kaas afgeworpen boven Gaza. De Israelische premier Netanyahu reageerde woedend op de 'steun aan terroristen'. Demissionair ... »»»Nederland dropt broodjes kaas in Gaza