‘No pasaran’ klinkt vandaag een van de liederen tijdens de Spaanstalige dienst van de katholieke kerk aan de Nootdorpstraat, begeleid op gitaar. ‘Uw woorden gaan niet voorbij’, betekent het, maar er klinkt ook een echo in door van La Pasionara, de communistische leidster die tijdens de Spaanse burgeroorlog ‘ze komen er niet door’ als leuze voerde tegen Franco’s fascisten. Misschien is het de melodie, Simon & Garfunkel’s ‘Sound of silence’, die bij mij het beeld van de protestgeneratie oproept.

De pastoor roept op tot solidariteit met de melaatsen van deze tijd, zoals dakozen en illegalen. De gemeente, vooral bestaand uit Latijns-Amerikanen, lijkt het te beamen, maar zingt slechts aarzelend mee. Dat zou de Surinamers van vorige week niet overkomen zijn.

He he, eindelijk toegekomen aan het invullen van de stemwijzer. Tot mijn opluchting kwam daar keurig GroenLinks uit. Het zal je als politicus maar gebeuren, zoals SP-lijsttrekker Theo Cornelissen overkwam, dat er een andere partij uitkomt (in zijn geval GroenLinks). Op mijn lijstje volgden daarna ChristenUnie, Stadspartij en SP, in die volgorde, daarna een hele tijd niks, daarna PvdA en CDA, dan weer een hele tijd niks, en dan Nationale Alliantie, VVD en Leefbaar Rotterdam.

Wat mij wel enigszins verontrust is dat ik kennelijk meer gemeen heb met de Nationale Alliantie dan met Leefbaar Rotterdam. Dat klopt toch echt niet. Ik zie die laatste partij namelijk nog altijd als een PvdA-afsplitsing, met dezelfde neiging tot zuurte en arrogantie (‘stem op ons, anders is het een ramp voor de stad’), maar in elk geval vele malen fatsoenlijker dan de Nationale Alliantie. Wat mij waarschijnlijk nekt is dat de echt gemene trekjes van de NA niet in de vragen van de stemwijzer naar voren komen. Enfin, moedig voorwaarts, zullen we maar zeggen.

Elf uur ’s ochtends, de Evangelische Broedergemeente aan de Annastraat. Hoewel van oorsprong Moravisch is dit de facto een Surinaamse kerk. Dat komt omdat de Nederlandse tak van de Moravische broeders zijn zendingsinspanningen op Suriname geconcentreerd heeft.

Toch een beetje gek om een bomvolle kerk vol Surinamers in een klassieke protestantse liturgie ‘Voor mijne schuld droeg Hij smaadheid en hoon’ te horen zingen. Dat ligt uiteraard aan mij. Het cliché in mijn hoofd wil dat ouderwetse Nederlandse gezangen door uitsluitend blanke gemeentes gezongen dienen te worden, terwijl Surinamers het bij ‘Gran Gado, glori de fu Yu’ dienen te houden. Weer een uiterst leerzame ochtend dus.

Na de centrale markt vorige week zaterdag en de Grote Visserijmarkt afgelopen donderdag is de Afrikaandermarkt vandaag aan de beurt voor onze actie ‘Spreekt Nederlandsch’, waarbij we het college een handje helpen door mensen terecht te wijzen als ze in het openbaar een andere taal dan Nederlands spreken. De reacties vertonen inmiddels een lijn: negeren, verbazing, ingehouden woede. Als we het uitleggen, breekt de lach door.

Absoluut een leuke actie om mensen mee aan te spreken, beter dan ‘mag ik u een foldertje aanbieden?’ We krijgen ook wat negatieve reacties (‘jullie discrimineren de autochtonen!’), maar de meeste zijn positief. Er komen ook de nodige mensen spontaan op ons af om sympathie te betuigen.

Overigens is het Rotterdamse sprachverbot inmiddels ook doorgedrongen tot Duitse en Turkse kranten. Als ik niet zo overtuigd was dat het binnenkort afgelopen is met de flauwekul, zou ik me bijna voor mijn stad gaan schamen.