Naar Tomohon (4): McLeod Ganj

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Vandaag is de Dalai Lama jarig en dat gaat niet ongemerkt voorbij aan zijn woonplaats McLeod Ganj (Dharamsala), een dorp op 1800 meter hoogte in de aanloop naar de Himalaya, met een curieus gemengde bevolkingssamenstelling van boeddhistische monniken uit alle windstreken, blanke toeristen met een lichte neiging tot hippiedom, Tibetaanse hoteliers en Zuid-Indiase bedelaars met de meest verschrikkelijke verminkingen.

Lees verder Naar Tomohon (4): McLeod Ganj

1 november 200501:26tomohon

Naar Tomohon (3): Quetta

Reizen

Eeuwenoude koeltorens in woestijnstad Yazd

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Welkom in Pakistan. Quetta is voor Kandahar wat Peshawar is voor Kabul: de toegangspoort vanuit Pakistan naar Afghanistan. Hiervandaan kwam de logistieke support voor de taliban toen ze aan hun verovering van Afghanistan begonnen. Het straatbeeld is chaotisch en vuil. Er loopt van alles rond, van modieuze Pakistani met rood geverfde baarden tot Pashtuns en Baluchi’s. Niet ver buiten de stand heeft de UNHCR een groot vluchtelingenkamp, zag ik op de weg hierheen.

Lees verder Naar Tomohon (3): Quetta

1 november 200501:25tomohon

Naar Tomohon (2): Isfahan

Reizen

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Na Istanbul ben ik via de kust van de Zwarte Zee naar het oosten gereisd via Safranbolu, Sinop en Trabzon naar Erzurum en Dogubayazit, een dorp vlakbij de grens met Iran aan de voet van de Ararat en thuis van het prachtige Ishak Pasha paleis. Afgelopen maandag ben ik moeiteloos in een kwartiertje de grens gepasseerd en heb meteen een lange rit naar Teheran gemaakt.

Lees verder Naar Tomohon (2): Isfahan

1 november 200501:24tomohon

Naar Tomohon (1): Istiklal

Reizen

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Ook dit jaar weer zullen meer Nederlanders slachtoffer worden van Zuid-Franse snelwegen dan van het internationale terrorisme en andere enge dingen. Logisch dat ik ook in 2004 de Provence mijd als de pest en veiliger oorden opzoek.

Na drie nachttreinen ben ik in Istanbul beland. Deze mail is verzonden vanuit een internetcafé aan Istiklal, de Lijnbaan van Instanbul, maar dan ook nog met allerlei hippe uitgaansgelegenheden en consulaten. Zoals het Britse, dat eerder dit jaar door een bomaanslag getroffen werd. Het ziet eruit alsof er een flinke renovatie gaande is, maar de vlag hangt fier in top.

Lees verder Naar Tomohon (1): Istiklal

1 november 200501:23tomohon

De computer merkt dat het spannend wordt

Nieuws

Film- en televisiemaatschappijen hebben enorme archieven, die slechts op één manier automatisch toegankelijk zijn te maken: naar de beelden kijken, opschrijven wat je ziet en de notities in de computer opslaan. Dat moet beter kunnen, dacht dr. A. Hanjalic aan de TU Delft

Computers zijn goed in harde gegevens. Een computer kan bij een video meteen zien welke kleuren er allemaal gebruikt worden. Hij kan ook beweging detecteren, net als de frequentie van de geluidsband. Maar hij heeft geen idee wat er vertoond wordt, een vredige natuuropname van een kabbelend beekje met wat vogeltjes of een keiharde actiefilm waar de ontploffingen en kogels je om de oren vliegen.

Once upon a time in the west

Lees verder De computer merkt dat het spannend wordt

1 november 200501:22

Klokloze chip zoekt het hogerop

Nieuws

Kloksnelheid is zo’n vanzelfsprekende maat voor de prestaties van processoren dat je bijna het bestaan zou vergeten van exemplaren die het zonder klok doen. Ze zitten vooral op plekken waar energieverbruik minimaal moet zijn, zoals op smartcards.

De klok verstookt dertig tot veertig procent van de totale energie die een processor opsoupeert. Dat is nogal wat voor een onderdeel dat zelf niks uitrekent. Toch is een klok erg handig, want hij deelt de werkzaamheden van een chip op in duidelijke stappen. Niet alle signalen op de chip zijn immers even lang onderweg en je wilt zeker weten dat elk signaal verwerkt is voor je aan de volgende rekenstap begint.

Lees verder Klokloze chip zoekt het hogerop

1 november 200501:21

Water stelt chipmachines scherper

Nieuws

In de nieuwste generatie chipmachines van ASML wordt een druppel water heen en weer geschoven over de wafer. Betere optica is het gevolg, en dus kleinere chips. De wereld zat erop te wachten, want de oorspronkelijke weg naar kleinere chips was hobbeliger dan verwacht.

De chipsindustrie is zo complex en met investeringen gaan zoveel miljoenen gepaard dat geen enkel bedrijf, hoe groot ook, het zich een gokje kan veroorloven. Niemand ontwikkelt zomaar een nieuwe machine. Klanten worden gepolst, die op hun beurt hun klanten consulteren, enzovoort. Uit dat poldermodel van de chips komt een roadmap voort, een gemiddelde richting der neuzen. Wie achterblijft, kan het vergeten, wie voorloopt, krijg te maken met huiverige afnemers.

Lees verder Water stelt chipmachines scherper

1 november 200501:20

Rekenfoutje bij Saturnus

Nieuws

Toen op 14 januari 2005 beelden van de Saturnusmaan Titan de aarde bereikten, was dat kantje boord. De Cassini, met aan boord de Huygens sonde die naar Titan afdaalde, was namelijk al bij Jupiter, toen de makers een onherstelbare softwarefout ontdekten die de hele missie bedreigde. Er kwam het nodige mathematische stuntwerk aan te pas om het toch nog tot een goed einde te brengen.

Lees verder Rekenfoutje bij Saturnus

1 november 200501:19

Het netvlies als projectiescherm

Nieuws

Wie zijn oog op de juiste manier voor de onderzoeksopstelling van dr.ir. Gerard de Wit houdt, krijgt een beetje een Robocop-gevoel. Zichtbaar is een vloeiend bewegend beeld in rood en zwart, dat steeds onderbroken wordt door zwarte horizontale strepen, alsof je door de luxaflex naar een bioscoopscherm kijkt. Zo ongeveer zag de robotagent de wereld.

Maar het is geen minuscuul scherm dat zich ergens in de opstelling bevindt. Het beeld wordt direct door een laser op het netvlies geprojecteerd. De opstelling, door De Wit aan de TU Delft gebouwd voor zijn promotie-onderzoek, is de eerste in zijn soort. Het apparaat zet de deur open naar virtual reality van hoge kwaliteit.

Lees verder Het netvlies als projectiescherm

1 november 200501:18

Zandchip in het nauw

Nieuws

Na dertig jaar trouwe dienst als het favoriete materiaal van chip-ontwerpers staat silicium onder druk. Het ouwetje heeft steeds meer moeite te voldoen aan de voortdurende honger naar kleinere en snellere chips. Exotische materialen als germanium, indiumfosfide en hafniumoxide zitten op het vinkentouw als aflossing van de wacht.

Cruciaal voor transistoren, de minuscule schakelaars die met honderden miljoenen tegelijk op een chip zitten, is het precies beheersen van de elektrische stroompjes. Daarvoor zijn geleiders, halfgeleiders en isolatoren nodig. Geleiders zijn doorgaans metalen, zoals aluminium en koper. Zuiver silicium is een halfgeleider, maar in de vorm van siliciumoxide (zand) is het een isolator. Juist die twee vormen maken silicium een ideaal materiaal voor chips. Door silicium met zuurstof te beschieten, maak je er oxide van – de halfgeleider wordt isolator. Bovendien is silicium alom te vinden en dus relatief goedkoop, hoewel het vervaardigen van plakken zuiver silicium uit zand een bewerkelijk proces is.

Lees verder Zandchip in het nauw

1 november 200501:17