Moby Dick in de Laurenskerk

007

Vanavond was er een literaire vesper in de Laurenskerk, nu eens niet voorgegaan door een dominee, maar door twee acteurs. Of eigenlijk was er toch een dominee, want het hart van de dienst was de door Titus Aris gloedvol voorgedragen preek van Vader Mapple uit ‘Moby Dick’ van Herman Melville over de profeet Jona, die aan Gods opdracht probeert te ontkomen door als vluchteling scheep te gaan. Ook erg mooi: in canon zingen van gezang 40 uit het liedboek voor de kerken en je dan realiseren hoe de melodie eerst deint, dan in een zware golf overboord spoelt en ten slotte wegsijpelt.

Voedselbank Tussen Wal en Schip

006
Stichting Tussen Wal en Schip in Bergen op Zoom, die naast voedsel ook kleding en andere goederen uitdeelt, groeit als kool. Dat is tegelijk goed en slecht nieuws. Overheidsinstanties maken graag gebruik van de diensten van Jac Boschman, maar dat levert niet direct boter bij de vis op. ‘Ze geven wel 40.000 euro uit om een boompje te verplaatsen. Daar kan ik bijna een jaar van draaien.’

Jantien is haar uitkering kwijt, omdat ze door haar broer in elkaar is geslagen. Dat is zo gekomen. Eerst was ze naar de dokter gegaan, maar die had haar doorverwezen naar het ziekenhuis, waar ze aan haar neus geopereerd werd. Toen moest ze een gezichtsmasker op en daarmee durfde ze de straat niet op. Daardoor heeft ze een afspraak bij het CWI gemist. Dus werd haar uitkering stopgezet. Dat was twee maanden geleden. Omdat de rekeningen wel bleven binnenkomen, zit ze nu in de schulden.

Lees verder Voedselbank Tussen Wal en Schip

Proefschrift revisited

005

Vandaag nam Kees Prins, een van de godfathers van internet in Nederland, afscheid van consultancybedrijf M&I Partners, dat hij mede opgericht heeft. Mij had hij gevraagd nog eens de informatietheorie uit mijn proefschrift uit te leggen voor het publiek op zijn afscheidssymposium. Nadat ik door hem en de dagvoorzitter de hemel in geprezen was om mijn inzichten, kon de lezing zelf natuurlijk alleen maar tegenvallen.

In twintig minuten een abstracte theorie uitleggen voor een publiek zonder enige voorkennis is knap lastig. Terwijl ik vol goede moed van wal stak, keken de mensen mij meer en meer glazig aan. Ik was ze kwijt. Gelukkig vond Kees het prachtig.

Feestje bij Worm

004

Na eindeloos bureaucratisch gedoe ging vanavond eindelijk het nieuwe pand open van Worm, de Rotterdamse broedplaats van avantgarde muziek en film. In het meer dan driehonderd jaar oude pand, ooit van de VOC en van Biotex, is zo’n beetje een heel nieuw pand gebouwd. Het is namelijk een monument, dus er mag nog geen spijker in de muur geslagen worden. Bijna alle materialen, van stijgerpijpen tot luchtbehandelingsinstallatie, sloopten de vrijwilligers van Worm uit panden in en om Rotterdam. Chapeau!

De opening was uiteraard geheel in Wormstijl, met een vage toespraak van de directeur en vreemde muziek (of wat daarvoor moet doorgaan). In elk geval bleef het tot in de zeer vroege uurtjes gezellig in Delfshaven.

Schipholwake

003

Bij tientallen gemeentehuizen in heel Nederland werd vanavond een wake gehouden voor de elf slachtoffers van de brand in het cellencomplex bij Schiphol. Zij zaten daar opgesloten omdat ze niet de juiste papieren hadden. Onder de doden was bijvoorbeeld een Oekraiense jongen die maar een werkvergunning voor een paar maanden had en toevallig opgepakt werd toen hij zijn Poolse vriendin op haar werk kwam bezoeken.

Bij de Amsterdamse wake was op het laatste moment nog wat consternatie, omdat het Journaal wilde komen en de PvdA daarom eiste dat Wouter Bos in het sprekersprogramma gepropt zou worden. In Rotterdam verliep alles rustig, met enkele tientallen deelnemers. Hoewel het een breed politiek initiatief was, hadden alleen de linkse partijen de moeite genomen ook echt te komen. Jammer.

Openbare inburgeringscursus

002

Vanavond een bijzondere voorstelling gezien in Lantaren/Venster, ‘The place where we belong, Sociëteit Europa’ van theatergroep Space. De toeschouwers zitten in een cursusopstelling om de twee spelers heen. De vrouw vertelt hoe zij ooit uit Hongarije weggegaan is om met haar huidige man te trouwen. Sinds de geboorte van hun dochtertje verlangt ze terug naar haar moederland. Betekent dat dat ze slecht is ingeburgerd? Het publiek mag een oordeel vellen. Bijzonder en ook een beetje ongemakkelijk, omdat je als toeschouwer steeds twijfelt of je naar een voorstelling zit te kijken of werkelijk in een cursuszaaltje beland bent.

Blaadjes en wethouder vallen

001

Het is herfst. Deze keer zijn het niet alleen de blaadjes die vallen, maar ook de Rotterdamse wethouder Marco Pastors. Behendig als hij is, wist hij het zo te draaien dat hem de mond gesnoerd werd vanwege zijn uitspraak dat criminele moslims vaak hun geloof aanhalen als smoes voor hun wandaden. In werkelijkheid ging het om de conclusie die hij uit dat feit trok, namelijk dat alle moslims volgens hun geloof mogen stelen van niet-moslims. Dat vond een meerderheid van de gemeenteraad een onaanvaardbare belediging van veel stadgenoten.

Daar kwam nog bij dat Pastors beloofd had dit soort uitspraken niet meer te doen, omdat hij zo zijn collega Leonard Geluk, die over integratie gaat, hinderlijk (en bewust) dwars zit. Onfatsoenlijk en oncollegiaal gedrag dus van Pastors, die terecht werd heengezonden, hoe hij ook zijn best deed als martelaar van het vrije woord over te komen.

Naar Tomohon (10): Tomohon

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Kennelijk vond de hotelhouder in Makassar mij een verdachte gast, want om half twaalf ’s avonds werd er op mijn deur geklopt. Politie. Vier man van het ongeuniformeerde soort die een babbeltje met mij wilden maken en mijn paspoort eens goed bestuderen. Waarom had ik het visum in Maleisië aangevraagd en niet in Nederland? Wat had ik in Maleisië allemaal uitgespookt? Was ik wel eens in de Philippijnen geweest en zo ja waar precies? Kortom, er werd gevist naar mogelijke terroristische connecties. De schrik zit er hier goed in.

Lees verder Naar Tomohon (10): Tomohon

Naar Tomohon (9): Maumere

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Dat ik even niks van mij heb laten horen, komt niet omdat ik ten tijde van de bomontploffing toevallig langs de Australische ambassade in Jakarta liep. Ik zat toen al veilig in Kuta, waar het Australische consulaat onmiddellijk de deuren sloot. Kuta is inmiddels redelijk hersteld van de bomaanslag van twee jaar geleden. Er wordt weer volop gefeest. De vakantiebestemmingen rond Kuta, zowel op Bali als op Lombok, liggen er echter merendeels nog treurig bij.

Lees verder Naar Tomohon (9): Maumere

Naar Tomohon (8): Singapore

In 2004 trok ik vier maanden uit om over land te reizen van mijn huidige woonplaats Rotterdam naar Tomohon, het dorp in Indonesië waar ik opgroeide. Alles bij elkaar schat ik het op zo’n 25.000 kilometer, afgelegd met de trein en bussen van alle formaten, per taxi, jeep, op boten en veerpontjes, en natuurlijk te voet. De thuisblijvers stuurde ik af en toe een nieuwsbrief.

Vier hoofdsteden verder ben ik inmiddels: Vieng Chian (Laos), Krung Thep (Thailand), Kay El (Maleisie) en Singapura (Nanny State). Alle reden voor een vergelijkend warenonderzoek dus.

Lees verder Naar Tomohon (8): Singapore