Ik zat al lang een breed weer in de lobby van Cinerama, maar mijn hoofd bleef tollen na het zien van Gravity 3D, een beetje zoals je hoofd aan land kan blijven schommelen na een paar uur op zee. Over het plot van de film hoeven we het niet uitgebreid te hebben, maar de ervaring is groots.
Sandra Bullock speelt een astronaute, wier Space Shuttle vernietigd wordt door een storm van ruimtepuin. Daar hangt ze dan, samen met George Clooney, in de volledige leegte honderden kilometers boven de aarde. Ze heeft nog minder zekerheden dan een gevangene in een isolatiecel, die tenminste weet wat boven is en wat beneden.
Regisseur Alfonso Cuarón kiest ervoor veel in beeld te brengen vanuit het perspectief van de astronaute. De camera tolt met haar mee en toont een buitelende omgeving, terwijl Bullock tegen van alles en nog wat aanstuitert. Zo raak je als kijker net zo de weg kwijt als zij. Paar dat aan de toch al belastende 3D-ervaring (omdat je ogen gewend zijn zelf scherp te stellen, terwijl ze in de film gedwongen worden de focus van de camera te volgen) en je hebt een ervaring die je hersenen volledig in beslag nemen. Tot na de voorstelling.
